โดยนักบุญเทเรซาแห่งอาวิลา
ชั้นแรกของปราสาท
เท่าที่ฉันเข้าใจ ประตูที่จะเข้าสู่ปราสาทแห่งนี้คือการสวดภาวนาและการพินิจใคร่ครวญ ฉันไม่อาจเข้าถึงจิตภายในได้โดยการสวดภาวนาด้วยเสียงแต่เพียงอย่างเดียว เพราะหากเป็นการสวดภาวนา จิตใจก็ต้องมีส่วนร่วมด้วย ถ้าคนๆหนึ่งไม่พิจารณาถึงคนที่เขากำลังพูดกับตัวเอง สิ่งที่เขาขอ หรือสิ่งที่เขาไม่กล้าที่จะทูลพระเจ้า แม้ว่าริมฝีปากของเขาจะเอ่ยถ้อยคำมากมาย ฉันก็ไม่เรียกว่าเป็นการสวดภาวนา.......มีธรรมเนียมว่าในการสนทนากับพระเจ้าผู้ทรงฤทธานุภาพอย่างอิสระ ต้องกระทำโดยไม่สนใจว่าคำพูดนั้นเหมาะสมหรือไม่ แต่ให้พูดในสิ่งแรกที่นึกขึ้นได้ การสวดภาวนาด้วยการท่องจำโดยท่องซ้ำบ่อยๆ ไม่สามารถเรียกว่าการสวดภาวนา พระเจ้าไม่ทรงอนุญาตให้คริสตชนคนใดพูดกับพระองค์ในลักษณะนี้
ในที่สุดพวกเขาก็เข้าไปในห้องโถงในชั้นแรกของปราสาท มีสัตว์เลื้อยคลานมากมายที่คอยรบกวนสันติสุขฝ่ายจิตของพวกเขา และทำให้พวกเขามองไม่เห็นความสวยงามของอาคาร ถึงกระนั้นก็ตาม,เป็นการดีอย่างยิ่งที่คนเหล่านี้หาทางเข้าไปได้....เรื่องนี้เข้าใจยากที่สุดหากไม่มีประสบการณ์ส่วนตัวเกี่ยวกับพระหรรษทานดังกล่าว ใครก็ตามที่ได้รับสิ่งเหล่านี้จะรู้ว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่จะหลีกเลี่ยงสิ่งเหล่านี้,สิ่งซึ่งเราไม่อาจมีประสบการณ์ได้ถ้าหากมิใช่โดยอาศัยพระเมตตาของพระเจ้าเท่านั้น
Source: The Interior Castle Or The Mansions
#Catholic 4 Life
