จิตอิสระ

วันเสาร์ที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2566

นักบุญเทเรซาแห่งอาวีลาช่วยเหลือพระสงฆ์

ในที่สุดเขาก็ละทิ้งหญิงชั่วคนนั้นและกลับมาซื่อสัตย์ต่อชีวิตพระสงฆ์อีกครั้ง
>>>อ่านต่อ

วันศุกร์ที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2566

เกร็ดประวัติพระสันตปาปายอห์นปอลที่ 2

“น้อยคนที่รู้เรื่องนี้: เรากำลังอยู่บนเครื่องบินของพระสันตะปาปายอห์นปอลที่ 2 ที่มุ่งหน้าไปยังเซเนกัล ที่ชานเมืองอิตาลี เราบินขึ้นไปบนเมฆที่เย็นจัดจนเป็นน้ำแข็งเหนือทะเลเมดิเตอร์เรเนียน และเครื่องบินของเราไม่มีระบบละลายน้ำแข็งที่ปีกเครื่องบิน

ที่ความสูง 12,000 เมตร เหนือระดับน้ำทะเล เราก็ตกลงมาอยู่ที่ 1,500 เมตร ทันที พวกเราทุกคนกระวนกระวายใจมาก เครื่องบินดูเหมือนจะตก แต่พระสันตปาปาก็ยังคงสงบ พระองค์กำลังอ่านเอกสารสำคัญบางอย่าง,ทรงนั่งอยู่ในที่ของพระองค์

ทันทีที่เครื่องบินกลับไปถึง 12,000 พระสันตปาปาก็มองออกไปนอกหน้าต่าง พยักหน้า และราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น พระองค์พูดกับเราด้วยรอยยิ้ม: 'มีปัญหาหรือ?'”

(เรื่องราวโดย Arturo Mari ช่างภาพหนังสือพิมพ์อย่างเป็นทางการของวาติกัน Osservatore Romano)

วันพฤหัสบดีที่ 16 พฤศจิกายน พ.ศ. 2566

พระเมตตาของพระเยซูเจ้า

พระเยซูตรัสกับนักบุญโฟสตินา....จงเขียนสิ่งนี้: ก่อนที่เราจะมาในฐานะผู้พิพากษาทรงความยุติธรรม, เราจะมาในฐานะกษัตริย์แห่งพระเมตตา ก่อนที่วันแห่งพระยุติธรรมจะมาถึง, จะมีเครื่องหมายสำคัญในสวรรค์มอบให้แก่ประชาชนดังนี้:

แสงสว่างทั้งหมดในท้องฟ้าจะดับลง และจะมีความมืดมนใหญ่หลวงปกคลุมทั่วแผ่นดินโลก ต่อจากนั้น,ประชาชนจะเห็นเครื่องหมายกางเขนบนท้องฟ้า และจากรอยแผลที่พระหัตถ์และพระบาทของพระผู้ช่วยให้รอดซึ่งถูกตอกตะปูไว้, จะมีแสงสว่างยิ่งใหญ่ส่องออกไปทั่วโลกชั่วระยะเวลาหนึ่ง ซึ่งจะเกิดขึ้นไม่นานก่อนวาระสุดท้าย

โอ พระโลหิตและน้ำ ซึ่งไหลออกมาจากดวงพระหฤทัยของพระเยซูเจ้า,เป็นน้ำพุแห่งพระเมตตาสำหรับเรา ลูกวางใจในพระองค์!

หน้า 83/84...จากบันทึกของนักบุญโฟสตินา โควัลสกา...พระเมตตาอันศักดิ์สิทธิ์ในวิญญาณของฉัน

วันพุธที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2566

พระสันตปาปายอห์นปอลที่2

“ในช่วงเดือนสุดท้ายชีวิตของพระสันตะปาปายอห์นปอลที่2,พระพักตร์ของพระองค์บวมอันเนื่องมาจากการได้รับยา cortisone (พระองค์เป็นโรคพาร์กินสัน)

ผู้ช่วยของพระองค์จะยืนเคียงข้างพระองค์เพื่อเช็ดน้ำลายออกจากปาก ขณะที่พระองค์พยายามพูดกับผู้เข้าเฝ้าจำนวนมาก

ชายผู้ซึ่งเทศน์สอนด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะอย่างเชี่ยวชาญมาหลายทศวรรษเพื่อปลุกเร้าใจของผู้ฟัง, บัดนี้ทำได้เพียงแต่พูดถ้อยคำอย่างยากลำบาก

แต่พระสันตปาปายอห์น ปอลไม่อยากให้ผู้คนที่เข้าเฝ้าพระองค์ตรัสต้องเสียใจ, พระองค์ทรงต้องการให้พวกเขาเห็นพระองค์เพื่อประโยชน์ของพวกเขา

ชายผู้ที่สอนให้โลกรู้จักวิธีการใช้ชีวิตกำลังสอนพวกเขาถึงวิธีการตาย

พระองค์นอนอยู่บนเตียงและขอให้อ่านพระวรสารของยอห์น ถ้อยคำสุดท้ายของพระองค์คือ (ภาษาโปแลนด์) Pizwolcie mi odejc do domu Ojca (ให้ฉันไปบ้านของพระบิดาเถิด)"

ครั้งหนึ่งพระองค์เคยกล่าวไว้ว่า: "เมื่อค่ำคืนกลืนกินเรา เราต้องคิดถึงรุ่งอรุณที่กำลังจะมาถึง

เราต้องเชื่อว่าทุกเช้าพระศาสนจักรจะฟื้นคืนชีพโดยอาศัยบรรดานักบุญของเธอ

ไม่ใช่เพราะพวกเขาได้พิชิตโลก แต่เพราะพวกเขายอมให้พระคริสต์พิชิตพวกเขา”

นักบุญพระสันตปาปายอห์น ปอลผู้ยิ่งใหญ่

{รูปสีน้ำมันโดย Ruben Ferriera}