ถนนนั้นแคบ,ผู้ที่ปรารถนาจะเดินทางไปนั้นต้องสละละทิ้งทุกสิ่งและใช้ไม้กางเขนเป็นดังไม้เท้าของตน กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เขาต้องเต็มใจที่จะยอมรับความทุกข์เพื่อเห็นแก่ความรักต่อพระเจ้าในทุกสิ่ง
ความเชื่อ “เป็นเหมือนเท้าที่วิญญาณเดินทางไปหาพระเจ้า และความรักคือผู้ช่วยนำทาง”
“การพิจารณาใคร่ครวญไม่ใช่อะไรอื่นนอกจากเป็นการซึมซับความรักของพระเจ้าด้วยสันติสุขและเป็นความลับ ซึ่งถ้าวิญญาณยอมรับ,วิญญาณจะลุกเป็นไฟด้วยจิตวิญญาณแห่งความรัก”
“ความรักไม่ใช่การรู้สึกถึงสิ่งที่ยิ่งใหญ่ แต่ประกอบด้วยการเสียสละอย่างมากและการทนทุกข์เพื่อผู้เป็นที่รัก”
“วิญญาณที่ผูกพันกับสิ่งใดๆก็ตามไม่ว่าจะมีสิ่งนั้นจะดีมากเพียงใด วิญญาณจะไม่บรรลุถึงอิสรภาพแห่งการรวมเป็นหนึ่งเดียวอันศักดิ์สิทธิ์ เชือกลวดที่แข็งแรงหรือด้ายเส้นเล็กที่ใช้จับนกนั้น ถ้ามันจับนกไว้แล้ว นกจะบินหนีไม่ได้จนกว่าสายที่ยึดนกไว้จะขาดเสียก่อน”
- นักบุญยอห์น แห่งไม้กางเขน (1542-1591)
นักปราชญ์ของพระศาสนจักร
:max_bytes(150000):strip_icc():format(webp)/GettyImages-471253515-596bdc533df78c57f4a9c503.jpg)