น.เบอร์นาร์ดเดินทางไปกับชาวนาคนหนึ่งซึ่งยากจนและไร้การศึกษา ชาวนาคุยโอ้อวดว่า “ผมไม่เคยมีใจวอกแวกเวลาสวดภาวนาเลย”
น.เบอร์นาร์ดแย้งว่า “ผมไม่เชื่อหรอก ผมขอท้าพนันกับคุณ ถ้าคุณสามารถสวดบทข้าแต่พระบิดาโดยใจไม่วอกแวกเลย ผมจะให้ลาที่ผมขี่นี้แก่คุณ แต่ถ้าคุณทำไม่ได้ คุณต้องมากับผมและบวชเป็นนักพรต”
ชาวนาตอบตกลงและเริ่มสวดภาวนาด้วยเสียงดังอย่างมั่นใจ “ข้าแต่พระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลาย พระองค์สถิตในสวรรค์ พระนามพระองค์จงเป็นที่สักการะ....”
แล้วเขาหยุดสวดพักหนึ่งหันมาถาม น. เบอร์นาร์ดว่า “รวมอานและบังเหียนด้วยหรือเปล่าครับ?”
.........อ่านต่อ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น