ก่อนที่เราจะไปอยู่เบื้องหน้าพระบัลลังก์แห่งการพิพากษาของพระเป็นเจ้า
ขอให้เราทำดีที่สุดเพื่อที่เราจะไม่ไปยืนอยู่ที่นั่นด้วยมือเปล่า เราจะถูกพิพากษาไม่ใช่เพราะเราได้ทำความชั่วแต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่เราจะถูกพิพากษาเพราะการที่เราละเลยไม่ได้ทำความดีด้วย เราต้องออกแรงทำงานอย่างเต็มกำลังเพื่อชีวิตนิรันดร
เราจะถูกพิพากษาสำหรับสิ่งที่เราได้ละเลยที่จะกระทำหรือไม่กระทำ อาทิเช่น การทำกิจการดีทุกอย่าง การช่วยผู้อื่นและส่งเสริมให้พวกเขาทำความดี การเพิ่มพูนความเชื่อของเราเอง การยอมรับความทุกข์ยากลำบาก การมีความอดทน
การยอมรับการถูกดูหมิ่นและการถูกเบียดเบียนเพื่อเห็นแก่พระคริสตเจ้า
(ซึ่งเป็นสิ่งที่มีคุณค่าและยิ่งใหญ่มาก)
ดังนั้นให้เราดำเนินชีวิตด้วยความเชื่อ
และแน่นอน เราจะไม่ถูกพิพากษา มิใช่เพราะกิจการดีที่เรากระทำเท่านั้น
แต่เราจะกลับเป็นผู้เหมาะสมชอบธรรมโดยอาศัยความชอบธรรมของพระคริสตเจ้าด้วย