พระเมตตาของพระเยซูเจ้า

จงบอกมนุษยชาติที่กำลังเจ็บป่วย ให้เข้ามาใกล้หัวใจอันเมตตาของเรา แล้วเราจะประทานสันติภาพให้แก่มนุษยชาติ พระเมตตาของเราไม่มีวันสิ้นสุดเลย

พระวาจาวันอาทิตย์ที่ 6 กรกฏาคม 2025 พระเยซูขอให้เราช่วยประกาศข่าวดี

         & ต่อจากนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงแต่งตั้งศิษย์อีกเจ็ดสิบสองคนและทรงส่งเขาล่วงหน้าพระองค์เป็นคู่ ๆ ไปทุกตำบลทุกเมืองที่พระองค์จะเสด็จ พระองค์ตรัสกับเขาว่า “ข้าวที่จะเกี่ยวมีมาก แต่คนงานมีน้อย จงวอนขอเจ้าของนาให้ส่งคนงานมาเก็บเกี่ยวข้าวของพระองค์เถิด จงไปเถิด เราส่งท่านทั้งหลายไปดุจลูกแกะในฝูงสุนัขป่า อย่านำถุงเงิน ย่ามหรือรองเท้าไปด้วย อย่าเสียเวลาทักทายผู้ใดตามทาง เมื่อท่านเข้าบ้านใด จงกล่าวก่อนว่า “สันติสุขจงมีแก่บ้านนี้เถิด” ถ้ามีผู้สมควรจะรับสันติสุขอยู่ที่นั่นสันติสุขของท่านจะอยู่กับเขา มิฉะนั้น สันติสุขของท่านจะกลับมาอยู่กับท่านอีก จงพักอาศัยในบ้านนั้น กินและดื่มของที่เขาจะนำมาให้ เพราะว่าคนงานสมควรที่จะได้รับค่าจ้างของตน อย่าเข้าบ้านนี้ออกบ้านโน้น เมื่อท่านเข้าไปในเมืองใดและเขาต้อนรับท่าน จงกินของที่เขาจะนำมาตั้งให้ จงรักษาผู้เจ็บป่วยในเมืองนั้นและบอกเขาว่า “พระอาณาจักรของพระเจ้าอยู่ใกล้ท่านทั้งหลายแล้ว” แต่ถ้าท่านเข้าไปในเมืองใดและเขาไม่ต้อนรับ ก็จงออกไปกลางลานสาธารณะ และกล่าวว่า “แม้แต่ฝุ่นจากเมืองของท่านที่ติดเท้าของเรา เราจะสลัดทิ้งไว้ปรักปรำท่าน จงรู้เถิดว่า พระอาณาจักรของพระเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว” เราบอกท่านทั้งหลายว่า ในวันพิพากษา ชาวเมืองโสดมจะรับโทษเบากว่าชาวเมืองนั้น
         & ศิษย์ทั้งเจ็ดสิบสองคนกลับมาด้วยความชื่นชมยินดี ทูลว่า “พระเจ้าข้า แม้แต่ปีศาจก็ยังอ่อนน้อมต่อเราเดชะพระนามของพระองค์” พระองค์ตรัสตอบว่า “เราเห็นซาตานตกจากฟ้าเหมือนฟ้าแลบ จงฟังเถิด เราให้อำนาจแก่ท่านที่จะเหยียบงูและแมงป่อง มีอำนาจเหนือกำลังทุกอย่างของศัตรู ไม่มีอะไรจะทำร้ายท่านได้ อย่าชื่นชมยินดีที่ปีศาจอ่อนน้อมต่อท่าน แต่จงชื่นชมยินดีมากกว่าที่ชื่อของท่านจารึกไว้ในสวรรค์แล้ว”
(ลูกา 10:1-12; 17-20)








วันอังคารที่ 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567

นักบุญมาร์ติน เดอ พอเรส กับปีศาจ




ปีศาจมักจะยืนอยู่ใกล้นักบุญมาร์ติน เดอ พอเรส โดยหวังจะโจมตี ในเวลากลางคืน มาร์ตินผู้ศักดิ์สิทธิ์จะไปเยี่ยมห้องพยาบาล เขาใช้บันไดเก่าที่ชำรุดซึ่งเป็นเส้นทางที่เร็วที่สุดระหว่างห้องของเขาและห้องพยาบาล คืนหนึ่ง เขาเดินไปที่บันไดเก่าๆ ในอ้อมแขนที่เต็มไปด้วยเข้าของที่จำเป็นสำหรับการพยาบาลคนไข้ ร่างมหึมาที่มีดวงตาเป็นประกายขวางทางไว้ มาร์ตินรู้ว่าเป็นใคร “เจ้ามาทำอะไรที่นี่ เจ้าผู้ถูกสาปแช่ง” เขาถาม ปีศาจตอบว่า “กูมาที่นี่เพราะพอใจที่จะอยู่ที่นี่ และเพราะว่ากูหวังจะได้รับประโยชน์จากการอยู่ที่นี่” “เจ้าจงไปยังขุมนรกอันต้องสาปที่เจ้าอาศัยอยู่!” มาร์ตินผู้ศักดิ์สิทธิ์ร้องออกมา ปีศาจไม่ยอมขยับ ดังนั้นมาร์ตินจึงถอดเข็มขัดของเขาออกและเริ่มฟาดปีศาจ จากนั้นเจ้ามารร้ายก็หายไป เพราะรู้ว่ามันจะไม่ได้อะไรเลยหากอยู่ต่อแต่จะถูกตีซ้ำๆ...

”พระองค์ยังทรงปลดอำนาจของเทพนิกรนายผู้ทรงเดชานุภาพ และเทพนิกรอำนาจลง และทรงบังคับให้เทพเหล่านั้นเข้าขบวนแห่เฉลิมฉลองชัยชนะของพระคริสตเจ้า ต่อหน้ามหาชน” (จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโคโลสี บทที่ 2:15)

วันจันทร์ที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567

วันอาทิตย์ที่ 10 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567

วันเสาร์ที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567

ไฟชำระมีอยู่จริงหรือไม่?


ท่านจงเป็นคนดีอย่างสมบูรณ์ ดังที่พระบิดาเจ้าสวรรค์ของท่านทรงความดีอย่างสมบูรณ์เถิด
>>>อ่านต่อ

วันศุกร์ที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567

วันพฤหัสบดีที่ 7 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567

วันภาวนาอุทิศแด่วิญญาณในไฟชำระ



วิญญาณมากมายได้รับการปลดปล่อยในวันนี้

บุญราศีจอห์นแห่งลาเวอร์นา(Blessed John of La Verna) เป็นหนึ่งในนักบวชฟรังซิสกันรุ่นแรกๆ เขาเกิด 33 ปีหลังจากนักบุญฟรังซิส แห่งอัสซีซีเสียชีวิต บุญราศีจอห์นมีถิ่นฐานบ้านเกิดที่เมืองเฟอร์โม(Fermo) ประเทศอิตาลี แต่ผู้ใหญ่ในคณะได้ส่งเขาไปอาศัยอยู่บนภูเขาลาเวอร์นา ซึ่งเป็นสถานที่ที่นักบุญฟรังซิส อัสซีซีได้รับรอยบาดแผลศักดิ์สิทธิ์ บุญราศีจอห์นอุทิศตนในการสวดภาวนาและการชดเชยใช้โทษบาป และเชื่อกันว่าเขายังเป็นผู้ประพันธ์บทคำนำของพิธีมิสซาของนักบุญฟรังซิสอีกด้วย เขายังทำกิจการดีมากมายเพื่ออุทิศให้แก่วิญญาณในไฟชำระ

ครั้งหนึ่งเมื่อเขาถวายมิสซาในวันภาวนาอุทิศแด่วิญญาณในไฟชำระ เขาก็รู้สึกปิติยินดีอย่างท่วมท้น พระเจ้าทรงประทานนิมิตอันน่าตื่นตะลึงแก่เขาในการได้เห็นวิญญาณทั้งหมดที่ได้รับการปลดปล่อยจากไฟชำระเนื่องจากการประกอบพิธีมิสซาที่จัดขึ้นทั่วโลกในวันฉลองนี้ บุญราศีจอห์นเห็นไฟชำระเปิดออกและวิญญาณที่ได้รับการปลดปล่อยก็ทยอยกันออกมา พวกเขาเหมือนประกายไฟจากเตาเผาที่กำลังลุกไหม้ พวกเขามีมากมายจนบุญราศีจอห์นไม่สามารถนับได้

เรื่องราวอันน่าประทับใจนี้ทำให้เรายึดมั่นในวันที่เราภาวนาเพื่อวิญญาณในไฟชำระนี้! และพิจารณาไตร่ตรองว่าวิญญาณจำนวนมากได้รับการปลดปล่อยจากการชำระล้างให้บริสุทธิ์ในวันนี้ ในพิธีมิสซาที่เราอุทิศแก่พวกเขาในวัดของเราและวัดทุกแห่งทั่วโลก เหมือนกับที่พวกเขาได้รับการปลดปล่อยในวันที่บุญราศีจอห์นถวายเครื่องบูชาศักดิ์สิทธิ์เมื่อ 7 ศตวรรษก่อน

บุญราศีจอห์น เสียชีวิตและถูกฝังที่ภูเขาลาเวอร์นา มีอัศจรรย์มากมายที่สถานที่พักผ่อนสุดท้ายของเขา ขอให้ผู้อ่านทุกคนได้รับพระพรในวันที่เราภาวนาเพื่อวิญญาณในไฟชำระด้วยเทอญ

วันพุธที่ 6 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567

หญิงโสเภณีที่ขัดขืนพระหรรษทาน


เรื่องนี้ได้รับการสอบสวนในกระบวนการสถาปนาเป็นนักบุญของบุญราศีฟรานซิส เจอโรม (St. Francis Jerome ค.ศ. 1642-1716) และภายใต้คำสาบานที่รับรองโดยพยานเห็นเหตุการณ์จำนวนมาก ในปี ค.ศ. 1707 นักบุญฟรานซิส เจอโรมกำลังเทศน์สอนตามธรรมเนียมของท่านในละแวกเมืองเนเปิลส์ นักบุญพูดถึงนรกและการลงโทษอันน่ากลัวที่รอคอยคนบาปที่ใจแข็งไม่ยอมกลับใจ หญิงโสเภณีที่หน้าด้านคนหนึ่งซึ่งอาศัยอยู่ที่นั่น รู้สึกไม่สบายใจกับคำพูดที่จะทำให้เธอสำนึกผิด จึงพยายามขัดขวางด้วยการพูดตลกและตะโกนพร้อมกับใช้เครื่องดนตรีที่มีเสียงดัง ขณะที่เธอยืนอยู่ใกล้หน้าต่าง นักบุญก็ร้องออกมาว่า “ระวังตัวไว้เถิด,ลูกสาวของฉัน อย่าขัดขืนพระหรรษทาน ก่อนที่พระเจ้าจะลงโทษเธอภายในแปดวัน” หญิงที่น่าสงสารกลับยิ่งส่งเสียงโหวกเหวกมากขึ้น แปดวันผ่านไป และบังเอิญท่านนักบุญมาอยู่หน้าบ้านหลังเดิมอีกครั้ง คราวนี้เธอเงียบ หน้าต่างถูกปิด ผู้ฟังต่างพากันบอกนักบุญด้วยใบหน้าที่ตกตะลึงว่า แคทเธอรีน (ซึ่งเป็นชื่อของหญิงคนนั้น) เสียชีวิตกะทันหันเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน นักบุญกล่าวว่า “เธอเสียชีวิตแล้ว!” “เอาล่ะ ให้เธอเล่าให้เราฟังตอนนี้ว่าเธอได้อะไรจากการหัวเราะเยาะเรื่องเกี่ยวกับนรก มาถามเธอกันดีกว่า”

 นักบุญกล่าวถ้อยคำเหล่านี้ด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมด้วยแรงบันดาลใจ และทุกคนต่างคาดหวังว่าจะมีอัศจรรย์ ฝูงชนจำนวนมากตามมาด้วย นักบุญจึงขึ้นไปยังห้องของผู้ตาย และที่นั่น หลังจากสวดภาวนาอยู่ครู่หนึ่ง นักบุญก็เปิดหน้าศพออก และกล่าวด้วยเสียงอันดังว่า “แคทเธอรีน บอกเราหน่อยว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน” เมื่อได้รับคำสั่ง ผู้ตายก็เงยหน้าขึ้น พร้อมกับลืมตา ใบหน้ามีสีคล้ำ ใบหน้าแสดงออกถึงความสิ้นหวังที่น่ากลัว และด้วยน้ำเสียงเศร้าโศก ผู้ตายก็กล่าวว่า “ในนรก ฉันอยู่ในนรก” และทันใดนั้น เธอก็ล้มลงสู่สภาพศพอีกครั้ง

“ผมได้อยู่ในเหตุการณ์นั้น” พยานคนหนึ่งที่ให้การต่อผู้สอบสวนของสันตะสำนักกล่าว “แต่ผมไม่สามารถถ่ายทอดความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับผมและผู้คนที่อยู่ที่นั้นได้ หรือแม้แต่ความรู้สึกที่ผมยังคงรู้สึกทุกครั้งที่เดินผ่านบ้านหลังนั้นและมองไปที่หน้าต่าง เมื่อเห็นบ้านที่โชคร้ายหลังนั้น ผมยังคงได้ยินเสียงร้องอันน่าเวทนาที่ดังก้องอยู่ว่า “ในนรก ฉันอยู่ในนรก”  

  (ชีวประวัติของนักบุญฟรานซิส เจอโรม โดย Fr. Bach)