VATICAN CITY (CNS) -- จาก น.เปโตรมาถึง
พระสันตปาปาฟรังซิส มีพระสันตะปาปาทั้งสิ้น
266 พระองค์ ในจำนวนนี้มีพระสันตะปาปา 78
พระองค์ที่ได้รับ "การสถาปนา" ( recognized หมายถึงพระศาสนจักรรับรู้ว่าเป็นนักบุญ)
เป็นนักบุญ ภายหลังวันที่ 27 เม.ย. 2014
ก็มีจำนวนเพิ่มขึ้นอีก 2 พระองค์ คือพระสันตะปาปายอห์นที่ 23 และพระสันตะปาปายอห์นปอลที่
2
พระสันตะปาปาในยุคแรกเป็นมรณสักขีเพราะความเชื่อ เป็นเครื่องหมายชัดเจนที่พระศาสนจักรรับรองถึงความศักดิ์สิทธิ์ของท่าน และเมื่อยุคสมัยการเบียดเบียนสิ้นสุดลง จำนวนพระสันตะปาปาที่ได้ชื่อว่า “นักบุญ”
ก็มีน้อยลง
เป็นเวลานานเกือบ
701 ปี มาจนถึง 27 เม.ย. 2014 นี้ มีพระสันตะปาปาเพียง
4 พระองค์เท่านั้นที่ถูกประกาศให้เป็นนักบุญ
เรื่องที่น่าสนใจ
10 เรื่องเกี่ยวกับพระสันตะปาปาที่ได้รับการสถาปนาเป็นนักบุญในยุคแรกๆมีดังนี้
1. น.เปโตร พระนามเดิมคือ
ซีโมน เป็นพระสันตะปาปาองค์แรก ท่านเป็นคนแรกที่บอกว่า พระเยซูเจ้าคือพระคริสต์
(พระผู้ไถ่)
และเป็นบุตรของพระเจ้าผู้ทรงชีวิต
ภารกิจพิเศษของท่านที่กล่าวในพระวรสารคือ “การดูแลฝูงแกะ”
ของพระคริสต์ นั่นคือ
ภารกิจในการประกาศข่าวดีของพระคริสตเจ้า
ปกป้องและเพิ่มพูนความเชื่อในพระคริสต์
ท่านถูกตรึงกางเขนที่เชิงเนินเขาของวาติกัน เมื่อมีอายุ 60 ปี เวลานั้นเป็นสมัยของจักรพรรดิเนโร
ท่านจึงเป็นมรณสักขีเพราะความเชื่อและการเทศนาสั่งสอน หลุมฝังศพของท่านถูกค้นพบอยู่ใต้อาสนวิหารนักบุญเปโตร
2. น. โซเตอร์ (St. Soter) เป็นพระสันตะปาปาแห่งโรมประมาณปี
ค.ศ. 167 ท่านเสียชีวิตในอีก 7
ปีต่อมา เชื่อว่า
น.โซเตอร์เป็นคนแรกที่เริ่มต้นให้มีการฉลองวันอิสเตอร์ที่โรมทุกปี
3. น.ฟาเบียน St.
Fabian เป็นพระสันตะปาปาในปี
236-250 ท่านได้รับการแต่งตั้งเป็นพระสันตะปาปาอย่างน่าประหลาดใจ
ในเวลาที่มีการเลือกผู้ที่จะเป็นพระสันตะปาปา
มีนกพิราบมาเกาะบนศีรษะของท่าน ผู้คนที่นั่นต่างระลึกถึงการที่พระจิตเจ้าเสด็จมาเหนือพระเยซูเจ้า จึงเชื่อว่าพระจิตเจ้าทรงเลือกท่านให้เป็นพระสันตะปาปาองค์ต่อไป
4. น. ดามาซุส St. Damasus
ท่านเกิดที่โรมและเป็นพระสันตะปาปาในปี 366-384
เป็นยุคที่คริสตศาสนาได้รับการประกาศให้เป็นศาสนาประจำชาติของอาณาจักรโรมันในปี
380
และพระองค์ได้รับการสนับสนุนอย่างแข็งขันให้เป็นพระสังฆราชแห่งโรมในฐานะผู้สืบทอดจาก
น.เปโตร โดยตรง พระองค์เป็นผู้นำภาษาลาติน
มาใช้ในพิธีกรรมและเป็นมาตรฐานต่อมา
5. น. เลโอ ผู้ยิ่งใหญ่ (St. Leo the Great )ท่านเกิดมาในชื่อว่า
เลโอ และใช้นามนี้เป็นชื่อพระสันตะปาปา พระองค์เป็นพระสันตะปาปาในปี 440-461 เป็นพระสันตะปาปาองค์แรกที่ได้รับสมญาว่า “ผู้ยิ่งใหญ่
the great” และยังเป็นนักปราชญ์ของพระศาสนจักรอีกด้วย พระองค์ประกาศจุดยืนที่แน่ชัดในเรื่องการบังเกิดของพระคริสตเจ้า นั่นคือ พระคริสต์ทรงบังเกิดมีสภาวะพระเจ้าและมนุษย์ในเวลาเดียวกัน พระองค์ยังเป็นที่รู้จักดีในเรื่องที่ได้พบกับ
อัตติลา กษัตริย์ชาวฮั่น ในปี 452
และได้เกลี้ยกล่อมอัตติลาให้ยกเลิกการรุกรานอิตาลีและยกทัพกลับไปได้สำเร็จ
6. น.เกรโกรี่ผู้ยิ่งใหญ่ (St. Gregory the Great) เป็นพระสันตะปาปาในปี
590-604 เป็นพระสันตะปาปาองค์ที่สองที่ได้รับสมญาว่า
“ผู้ยิ่งใหญ่” ต่อจากพระสันตะปาปาเลโอ พระองค์เป็นญาติกับพระสันตะปาปาสองพระองค์ มารดาของพระองค์และป้าสองคนได้รับการสถาปนาเป็นนักบุญด้วย พระองค์จึงได้ชื่อว่าเป็นนักบุญในท่ามกลางนักบุญ
พระองค์บวชเป็นนักพรตและไม่ประสงค์จะรับตำแหน่งพระสันตปาปาเมื่อถูกเลือก
พระองค์คร่ำครวญบ่อยๆถึงหน้าที่ใหม่ที่ได้รับในฐานะพระสันตปาปาเพราะต้อง “ทนต่อภารกิจและเรื่องราวทางโลก”
จนไม่มีเวลาที่จะรำพึงไตร่ตรองชีวิตในพระวินัยได้อย่างสงบ นอกจากนั้น พระองค์เน้นย้ำอย่างหนักแน่นในเรื่องความยากจนและความเมตตา พระองค์ได้ให้อาหารแก่คนยากจนในโรมและยังเชิญพวกเขาให้มารับประทานอาหารกับพระองค์ทุกวันอีกด้วย
7. น. นิโคลัสที่ 1 (St. Nicholas I the Great) ผู้ยิ่งใหญ่ เป็นพระสันตะปาปาในปี 858-867 เป็นองค์ที่สามและเป็นองค์สุดท้ายที่ได้สมญาว่า
“ผู้ยิ่งใหญ่” พระองค์เพิ่มอำนาจของพระสันตปาปาให้แข็งแกร่งขึ้นและไม่ยอมให้ใครมีสิทธิที่จะขับไล่พระสังฆราชโดยไม่ได้รับอนุมัติจากพระสันตปาปา พระองค์ตรากฎหมายการแต่งงานและกระตุ้นให้พระสังฆราชทำหน้าที่ในการบัพพาชนียกรรมคนในราชวงศ์ซึ่งเป็นคาทอลิก ที่ละทิ้งคู่แต่งงานเพื่อไปแต่งงานใหม่ พระองค์สนับสนุนให้มีเสรีภาพในการแต่งงานและไม่เห็นด้วยกับพระสังฆราชบางองค์ที่บัพพาชนียกรรมคนในราชวงศ์ที่แต่งงานโดยไม่ได้รับการยินยอมจากบิดา
8. น.เกรโกรี่ที่ 7 (St.
Gregory VII) เป็นพระสันตปาปในปี 1073-1085 พระองค์ทำการปฏิรูปหลายอย่าง อย่างเช่น การทำให้อำนาจของพระสันตปาปาครอบคลุมไปถึงพระศาสนจักรตะวันตก พระองค์แต่งตั้งพระสังฆราชและพระสงฆ์ที่น่านับถือหลายองค์ พระองค์ต่อสู้กับการหาเงินเข้าวัดด้วยการขายหรือซื้อกิจการบางอย่างของโบสถ์ พระองค์ให้ผ่านกฎหมายเกี่ยวกับการอยู่ในเพศพรหมจรรย์ของพระสงฆ์นักบวช
ทั้งๆที่มีการถกเถียงกันอยู่บ่อยๆ พระองค์ประกาศให้ประกอบพิธีกรรมแบบโรมเหมือนกันทั่วยุโรป และทรงตั้งให้วันที่ 1 พ.ย. ของทุกปีเป็นวันนักบุญทั้งหลาย พระองค์ทรงยกเลิกบัพพาชนียกรรมแก่กษัตริย์เฮนรี่ที่
4 ในปี 1077 หลังจากที่กษัตริย์เฮนรี่
ทรงทำการใช้โทษบาปด้วยการเดินเท้าเปล่าในหิมะ
9. น. ซีเลสทีนที่ 5 (St.
Celestine V) มาจากคณะเบเนดิกติน
พระองค์ทรงลาจากตำแหน่งพระสันตะปาปาภายหลังจากที่รับตำแหน่งเพียงไม่กี่เดือน
ในปี 1294 เพราะพระองค์ประสงค์ที่จะกลับไปใช้ชีวิตที่ถ่อมตนในอาราม พระองค์ออกกฎอนุญาตให้พระสันตะปาปาสามารถลาออกหรือสละตำแหน่งได้
พระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่ 16 เป็นพระสันตะปาปาองค์ต่อมาที่ทรงสละตำแหน่งในปี
2013
พระองค์ทรงวางผ้าคลุมไหล่ที่ได้รับในวันที่ถูกเลือกเป็นพระสันตปาปาในปี
2005 ไว้บนที่ฝังพระศพของพระสันตะปาปาซีเลสทีนที่ 5 ซึ่งอยู่ที่ L'Aquila, Italy ในปี 2009
และทิ้งไว้ที่นั่นเหมือนเป็นของขวัญ
10 น. ปีโอที่ 10 (St.
Pius X) ได้รับเลือกเป็นพระสันตะปาปาในปี 1903 สิ้นพระชนม์ในปี 1914
พระองค์ส่งเสริมให้สัตบุรุษรับศีลอภัยบาปและศีลมหาสนิทบ่อยๆ และให้พระสงฆ์ประกอบพิธีบูชามิสซาอย่างสง่า โดยเน้นในเรื่องการร้องเพลงเกรโกเรี่ยนในพิธีให้เหมาะสมและสวยงาม ระมัดระวังไมให้มีการนำเพลงสไตล์สมัยใหม่มาใช้ในพิธี และส่งเสริมให้สัตบุรุษขับร้องเพลงด้วย
พระองค์ทรงตั้งโรมันคูเรียและการประชุมของพระคาร์ดินัลเพื่อออกกฏเกณท์ พระองค์ให้การสนับสนุนข้อสงสัยทางวิทยาศาสตร์ อย่างไรก็ตาม
แม้พระองค์จะได้รับรถยนต์ในปี 1909
จากพระอัครสังฆราชแห่งนิวยอร์ก John M. Farley พระองค์ก็ไม่เคยใช้เลย พระองค์ยังคงใช้รถม้าเหมือนเดิม