พระจิตเจ้าทรงก่อกำเนิดพระศาสนจักรในวันเพนเตคอส
(พระจิตเสด็จมา)
โดยลงมาสู่ชุมนุมชนแห่งการสวดภาวนาซึ่งมีพระนางมารีย์และอัครสาวกอยู่รวมกัน
แก่นแท้ของชุมนุมชนนี้ก่อตัวขึ้นในวันเลี้ยงอาหารค่ำมื้อสุดท้าย
และยัญบูชาแห่งกาวารีได้ทำให้สำเร็จสมบูรณ์ในสถาบันพระสงฆ์และในศีลมหาสนิท ดังที่มีเขียนไว้ว่า “Haec quotiescumque feceritis in mei
memoriam facietis” “พวกเขาอุทิศตนปฏิบัติตามคำสอนของอัครสาวกอย่างต่อเนื่องและเป็นหนึ่งเดียวกันในการหักขนมปังและในการสวดภาวนา”
พระจิตเจ้าทรงทำให้พวกเขาเพิ่มทวีจำนวนมากขึ้น ตระเตรียมพวกเขาเพื่อให้ไปประกาศข่าวดีแก่คนทุกภาษาและทุกชนชาติ
“เพราะทุกคนจะได้ยินพวกเขาประกาศกิจการมหัศจรรย์ของพระเป็นเจ้าในภาษาของแต่ละคน” เป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องดำรงไว้ , ส่งเสริมและทำให้มีชีวิตชีวา
ในความศักดิ์สิทธิ์และเป็นหนึ่งเดียวกันของคาทอลิกและความสืบเนื่องจากอัครสาวก ตามที่นักบุญลูกาเขียนไว้ว่า “พวกเขาเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันในท่ามกลางชุมนุมชนของผู้มีความเชื่อ...พวกเขาแบ่งปันทุกสิ่งแก่กัน....นี่แหละพลังอันยิ่งใหญ่ซึ่งบรรดาอัครสาวกเป็นพยานยืนยันของการกลับคืนพระชนม์ชีพของพระคริสตเจ้า และพระหรรษทานมากมายที่พวกเขาได้รับ”
จึงมีความสำคัญเป็นอย่างยิ่งในการสวดภาวนาร่วมกัน
ในการร่วมพิธีมิสซาและรับศีลศักดิ์สิทธิ์ในพระศาสนจักรเพื่อทำให้พระคุณยิ่งใหญ่ของพระเจ้าเต็มเปี่ยมสมบูรณ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น