พระเมตตาของพระเยซูเจ้า

จงบอกมนุษยชาติที่กำลังเจ็บป่วย ให้เข้ามาใกล้หัวใจอันเมตตาของเรา แล้วเราจะประทานสันติภาพให้แก่มนุษยชาติ พระเมตตาของเราไม่มีวันสิ้นสุดเลย

พระวาจาวันอาทิตย์ที่ 22 มิถุนายน 2025 สมโภชพระวรกายและพระโลหิตพระคริสตเจ้า

         & ประชาชนรู้จึงติดตามพระองค์ไป พระองค์ทรงต้อนรับเขาและตรัสสอนเขาเรื่องพระอาณาจักรของพระเจ้า ทรงรักษาคนที่ต้องการการบำบัดรักษา เมื่อจวนถึงเวลาเย็น อัครสาวกสิบสองคนมาทูลพระองค์ว่า “ขอพระองค์ทรงอนุญาตให้ประชาชนกลับไปเถิด เขาจะได้ไปตามหมู่บ้านและชนบทโดยรอบเพื่อหาที่พักและอาหาร เพราะขณะนี้เราอยู่ในที่เปลี่ยว” พระองค์ตรัสกับเขาว่า “ท่านทั้งหลายจงหาอาหารให้เขากินเถิด” เขาทูลว่า “เราไม่มีอะไรนอกจากขนมปังห้าก้อนและปลาสองตัวเท่านั้น หรือว่าเราจะไปซื้ออาหารสำหรับคนเหล่านี้ทั้งหมด” ที่นั่นมีผู้ชายประมาณห้าพันคน พระองค์จึงตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “จงบอกให้พวกเขานั่งลงเป็นกลุ่ม กลุ่มละประมาณห้าสิบคน” เขาก็ทำตามและให้ทุกคนนั่งลง พระเยซูเจ้าทรงรับขนมปังห้าก้อนกับปลาสองตัวนั้นมา ทรงแหงนพระพักตร์ขึ้นมองท้องฟ้า ทรงกล่าวถวายพระพร ทรงบิขนมปัง ส่งให้บรรดาศิษย์นำไปแจกจ่ายแก่ประชาชน ทุกคนได้กินจนอิ่ม แล้วยังเก็บเศษที่เหลือได้สิบสองกระบุง
(ลูกา 9:11-17)








วันจันทร์ที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2568

คุณพ่อปีโอกับศีลมหาสนิท


ชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า ทั้งวันและคืน คุณพ่อปีโอ จะหยุดสนทนากับพระเยซูเจ้าที่ประทับอยู่ในศีลมหาสนิท

เมื่อมีใครถามคุณพ่อปีโอว่าจะพบท่านได้ที่ไหน เมื่อท่านไม่อยู่ในห้องพักหรือห้องฟังสารภาพบาป ท่านก็จะตอบว่า “มาหาพ่อได้ที่บริเวณนักขับร้องที่บริเวณด้านหน้าที่ประทับของศีลมหาสนิทศักดิ์สิทธิ์”

ตั้งแต่ต้นฤดูใบไม้ผลิ” คุณพ่อปีโอเขียนถึงผู้แนะนำฝ่ายวิญญาณของท่านในปี 1911

“ผมรู้สึกว่าอาการป่วยของผมแย่ลงกว่าเดิม… แต่สิ่งที่ทำให้ผมเจ็บปวดที่สุดคือการคิดถึงพระเยซูเจ้าในศีลมหาสนิทศักดิ์สิทธิ์

“ในตอนเช้าก่อนที่ผมจะรับพระองค์ หัวใจของผมรู้สึกเหมือนถูกดึงดูดโดยพลังที่เหนือกว่า”

ก่อนที่ผมจะรับพระองค์ ผมรู้สึกหิวกระหายจนแทบจะตายเพราะความเจ็บปวด และเพราะผมไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้เป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์ได้ ผมจึงถูกบังคับโดยอาการไข้ในตัวผมให้ไปกินเนื้อของพระองค์ อย่างไรก็ตาม แทนที่ความหิวกระหายนี้จะได้รับการเติมเต็มหลังจากที่ผมได้รับพระองค์แล้ว ความหิวกระหายกลับเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

“เมื่อผมครอบครองความดีสูงสุดนี้ ความอุดมสมบูรณ์แห่งความอ่อนหวานของพระองค์ก็มีมากจนทำให้ผมแทบจะพูดกับพระเยซูว่า ‘พอแล้ว ผมทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว’ ผมลืมไปเลยว่าเคยอยู่ในโลกนี้”

ที่มา : Padre Pio The Smile of God

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น