สุขสันต์วันตริสต์มาสแด่ทุกท่าน

 

ขอให้สันติสุขแห่งคริสต์มาสบังเกิดในใจของทุกท่านเทอญ 

********************** 

เราคือสิ่งสร้างอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้า

เราต้องมองตัวเองว่าเป็นสิ่งสร้างอันยิ่งใหญ่ของพระเจ้า

เมื่อพระเจ้าตรัสกับองค์พระวจนาตถ์ของพระองค์ว่า “ท่านต้องไปหาผู้ที่เราสร้าง ก่อนที่พวกเขาทั้งหมดจะตกจากแผ่นดินและลงไปในเหวที่ไม่มีวันหวนกลับ” ดังนั้นจึงพระวจนาตถ์ทรงบังเกิดเป็นมนุษย์เพื่อไถ่กู้มนุษยชาติทั้งมวล มนุษย์มักนำตัวเองไปสู่วิถีทางที่ทำให้พวกเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด—แต่ก็เป็นการเยียวยา, ความทุกข์ทรมาน—แต่ก็เป็นความรักที่มีต่อพวกเขา, ความว่างเปล่า—แต่ก็เป็นความสมหวังที่จะอยู่กับเราตลอดไป

ขณะที่เราต้อนรับวันแห่งการเสด็จมาของพระเจ้าผู้ทรงดำรงอยู่ก่อนที่พระองค์จะทรงดำรงอยู่ เราต้องรู้สึกชื่นชมอย่างสุดซึ้งต่อช่างปั้นหม้อผู้ค่อยๆ ใช้มือปั้นดินด้วยพระคุณอย่างช้าๆ ด้วยพระพักตร์ที่ส่องประกายอยู่ภายในดินเหนียวที่พระองค์ทรงปั้นขึ้นด้วยความอดทนและความสมบูรณ์แบบแห่งศักดิ์ศรีและความศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์

# Faith 😊🙏🩵

พระตรีเอกภาพทรงตัดสินพระทัย

ในการพิจารณาใคร่ครวญเรื่องการจุติลงมาบังเกิดเป็นมนุษย์ในการฝึกปฏิบัติจิต (SE) ของท่านนักบุญอิกเนเชียสแห่งโลโยลา ท่านจินตนาการถึงพระตรีเอกภาพว่าทรงมองดูโลกและมนุษยชาติ

ตามที่นักบุญอิกเนเชียสกล่าว พระบุคคลทั้งสามทรงเห็นอะไรบ้าง? ทรงเห้นความหลากหลายอย่างมากมาย: “ทั้งในเครื่องแต่งกายและพฤติกรรมของมนุษย์ บางคนขาว บางคนดำ บางคนสงบสุข บางคนทำสงคราม บางคนร้องไห้ บางคนหัวเราะ บางคนสุขภาพดี บางคนป่วย บางคนเกิด บางคนตาย” (SE 106)

พระบุคคลศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามยังทรงเห็นว่า “มนุษย์ทั้งหมดกำลังลงไปสู่นรก” (SE 102) และหลังจากทรงเห็นสิ่งเหล่านี้แล้ว พระตรีเอกภาพก็ทรงตัดสินใจที่จะ “นำมาซึ่ง” การไถ่บาปของมนุษยชาติ หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งตามคำพูดของนักบุญอิกนาเซียส อัศวินแห่งโลโยลาว่า “พระตรีเอกภาพทรงตัดสินพระทัยในนิรันดรภาพว่าพระบุคคลที่สองในพระตรีเอกภาพจะกลายเป็นมนุษย์เพื่อช่วยมนุษยชาติ” (SE 102)

ดังนั้น คริสต์มาสจึงเกิดขึ้นจากการตัดสินพระทัยของพระเจ้าผู้ทรงเป็นตรีเอกภาพ เราอาจกล่าวได้ว่า การไถ่บาปของมนุษยชาติเกิดขึ้นจากกระบวนการพิจารณาไตร่ตรองของพระบุคคลทั้งสาม: พระองค์ทรงเห็นและทรงตัดสินพระทัย! และสิ่งที่พระตรีเอกภาพทรงเห็นและทรงตัดสินพระทัย “ในนิรันดรภาพ” ยังคงเป็นจริงและคงอยู่จนถึงทุกวันนี้: ความหลากหลายอันมากมายของวัฒนธรรมและสถานการณ์ของเราได้รับการเข้าถึงด้วยความรักจากพระประสงค์แห่งการช่วยให้รอดอันไร้ขอบเขตและไม่มีวันสิ้นสุดของพระเจ้า

# Faith 😊🙏🩵

มือของคุณว่างเปล่าอยู่หรือไม่?

การประจักษ์ครั้งสุดท้ายที่การาบังดัล 13 พฤศจิกายน 1965 เป็นวันที่มีทั้งความสุขและความเศร้าสำหรับคอนชิตา

พระแม่มารีย์ทรงประจักษ์มาพร้อมกับพระบุตร แต่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่การาบังดัล แม่พระตรัสว่า “คอนชิตา บอกแม่หน่อยสิ เล่าเรื่องบรรดาลูกๆ ของแม่ให้แม่ฟัง แม่รวบรวมพวกเขาไว้ภายใต้ผ้าคลุมของแม่ นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ลูกจะได้พบแม่ที่นี่ แต่แม่จะอยู่กับลูกและบรรดาลูกๆ ทุกคนของแม่ตลอดไป คอนชิตา ทำไมลูกไม่ไปเยี่ยมพระบุตรของแม่ในตู้ศีลล่ะ? พระองค์ทรงรอลูกอยู่ทั้งกลางวันและกลางคืน" คอนชิตากล่าวกับพระแม่มารีย์ว่า "ลูกมีความสุขมากที่ได้เห็นพระองค์ทั้งสอง ทำไมพระองค์ไม่พาลูกไปสวรรค์กับพระแม่ตอนนี้ล่ะคะ?" แม่พระทรงตอบว่า "จำสิ่งที่แม่บอกลูกในวันฉลองนักบุญองค์อุปถัมภ์ของลูกด้ไหม?" เมื่อลูกปรากฏตัวเบื้องพระพักตร์พระเจ้า มือของลูกต้องเต็มไปด้วยความดีที่ทำเพื่อพี่น้องของลูกและเพื่อพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์ ในเวลานี้ มือของลูกว่างเปล่า" แม่พระตรัสว่า “คอนชิตา แม่ไม่ได้มาเพื่อลูกเท่านั้น แต่แม่มามาเพื่อลูกๆทั้งหลาย ทุกคนของแม่ ด้วยความปรารถนาที่จะเห็นพวกเขาใกล้ชิดกับดวงพระทัยของเรามากขึ้น”

From the book “Garabandal“ by J. Serre -p.201

# Faith 😊🙏🩵

ปรีชาญาณที่แท้จริงคือพระคริสตเจ้า

โสกราตีสเคยพูด ประโยคที่โด่งดังที่สุดคือ:“ปัญญาที่แท้จริงคือการรู้ว่าตนเองไม่รู้อะไรเลย” นี่คือความอ่อนน้อมถ่อมตนที่ถูกต้อง 

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติ วิทยาศาสตร์ การเมือง สังคมวิทยา กฎหมาย เทววิทยา จิตวิทยา หรือแม้แต่สภาพอากาศและเศรษฐศาสตร์ก็ตาม“ปรีชาญาณความรู้ที่แท้จริงเพียงอย่างเดียวคือการรู้ว่าคุณไม่รู้อะไรเลย”

ประโยคนี้สอดคล้องเป็นอย่างดีกับประโยคแรกๆ ในหนังสือบุตรสิราที่อยู่ต่อจากหนังสือปัญญาจารย์: “ปรีชาญาณทั้งมวลมาจากองค์พระผู้เป็นเจ้าและอยู่กับพระองค์ตลอดไป 

“เม็ดทรายในทะเล หยาดน้ำฝนวันที่โลกคงอยู่ ใครเล่าจะนับได้ “ความสูงของท้องฟ้า ความกว้างของแผ่นดินความลึกแห่งห้วงสมุทร ใครเล่าจะสำรวจได้ 

“ปรีชาญาณถูกเนรมิตขึ้นมาก่อนสิ่งใดความรู้รอบคอบมีมาแต่นิรันดร 

“ใครเล่าได้รับการเปิดเผยถึงที่มาของปรีชาญาณ 

“ใครเล่ารู้ความคิดลึกล้ำของปรีชาญาณ 

“มีเพียงผู้เดียวเท่านั้นที่มีปรีชาและน่าเกรงขามคือพระองค์ผู้ประทับบนพระบัลลังก์f องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเนรมิตปรีชาญาณ

“ทอดพระเนตรเห็นและทรงวัดขนาดแล้วทรงหลั่งปรีชาญาณลงมายังพระราชกิจทั้งปวงของพระองค์พระองค์ประทานปรีชาญาณแก่มนุษย์ตามพระทัยกว้างขวางของพระองค์ทรงแจกจ่ายแก่บรรดาผู้ที่รักพระองค์”

อีกที่หนึ่งที่จะพบสิ่งเดียวกันนี้: หนังสือสุภาษิต 9:10: “ความยำเกรงพระยาห์เวห์เป็นจุดเริ่มของปรีชาญาณ”

และโคโลสี 2:3: “ในองค์พระคริสตเจ้ามีพระปรีชาญาณและความรอบรู้ซ่อนอยู่เป็นขุมทรัพย์ล้ำค่า”

#CATHOLIC #FAITH

ผู้มีจิตใจดีงาม

คุณติ๋มเป็นผู้ช่วยพยาบาลใน ร.พ.รัฐ แห่งหนึ่ง เขาทำหน้าที่ในห้องผู้ป่วยรวมชาย ทุกวันต้องดูแลสิ่งของเครื่องใช้ที่จำเป็นสำหรับผู้ป่วย ไม่ว่าจะเป็นการปูผ้าปูเตียงนอน การนำผู้ป่วยนอนเตียง การช่วยผู้ป่วยในเรื่องต่างๆ ซึ่งบางครั้งก็เป็นเรื่องที่ไม่น่าทำ เช่น การเช็ดก้น การนำสิ่งสกปรกไปทิ้ง ฯลฯ เขาทำสิ่งต่างโดยไม่บ่น ไม่เคยพูดจาไม่ดีต่อผู้ป่วย และมีความโอบอ้อมอารีต่อผู้ป่วยเสมอ ยังมีบุคคลที่ทำงานในห้องนี้อีกหลายคน เช่น แพทย์ พยาบาล แม่บ้าน คนทำความสะอาด แต่ละคนทำหน้าที่ของตน ผู้ป่วยบางคนมีอาการเจ็บปวดมาก และทำอาการที่ไม่น่าดูเท่าไรนัก แต่คุณติ๋มและบุคคลอื่นๆก็พยายามทำหน้าที่ของตนอย่างดีที่สุด

บุคคลากรเหล่านี้ถือเป็นผู้ที่น่ายกย่อง และคุณติ๋มก็เป็นผู้ที่มีจิตใจดีคนหนึ่ง

# People 😊🙏🩵

ความเกลียดชังในบาป

มีเรื่องราวหนึ่งเกี่ยวกับนักบุญยอห์น เวียนเนย์ เจ้าอาวาสแห่งอารส์ ท่านฟังสารภาพบาปของผู้คนจำนวนมาก และขณะที่ชายผู้หนึ่งกำลังสารภาพบาปของเขา นักบุญยอห์น เวียนเนย์ก็เริ่มร้องไห้ และชายคนนั้นก็ถามนักบุญว่า “ทำไมคุณพ่อจึงร้องไห้?” ท่านตอบว่า “พ่อร้องไห้ เพราะลูกไม่ได้มีความเกลียดชังในบาป” 

เราก็อาจไม่มีความเกลียดชังในบาป,อย่างเช่นบาปเบา เรามักมีท่าทีแบบนี้ “ผมรู้ว่าการกระทำนี้เป็นสิ่งผิด แต่มันก็ไม่เลวร้ายอะไร มันไม่ได้เป็นเรื่องหนักหนาสาหัส ผมไม่ได้ไปนรกด้วยบาปนี้” ให้เราระลึกถึงพระวาจาของพระเยซูเจ้าตรัสไว้ในพระวรสาร “ท่านต้องรักพระเจ้าของท่านด้วยสิ้นสุดจิตใจ สิ้นสุดวิญญาณ และสิ้นสุดกำลัง”

ให้เราพยายามหลีกเลี่ยงบาปทุกชนิดไม่ว่าจะหนักหรือเบาเพื่อพระเจ้า พยายามทำให้พระองค์ทรงพอพระทัยมากที่สุดเท่าที่จะทำได้

# Saint 😊🙏🩵