พระเมตตาของพระเยซูเจ้า

จงบอกมนุษยชาติที่กำลังเจ็บป่วย ให้เข้ามาใกล้หัวใจอันเมตตาของเรา แล้วเราจะประทานสันติภาพให้แก่มนุษยชาติ พระเมตตาของเราไม่มีวันสิ้นสุดเลย

พระวาจาวันอาทิตย์ที่ 23 มิถุนายน 2024 พระเยซูเจ้าทรงทำให้พายุสงบ

           เย็นวันเดียวกันนั้น พระเยซูเจ้าตรัสสั่งบรรดาศิษย์ว่า “เราจงข้ามไปทะเลสาบฝั่งโน้นกันเถิด” บรรดาศิษย์จึงละประชาชนไว้ และออกเรือที่พระองค์ประทับอยู่นั้นไป มีเรือลำอื่นๆ ติดตามไปด้วย ขณะนั้นเกิดพายุแรงกล้า คลื่นซัดเข้าเรือจนน้ำเกือบจะเต็มเรืออยู่แล้ว พระองค์บรรทมหลับหนุนหมอนอยู่ที่ท้ายเรือ บรรดาศิษย์จึงปลุกพระองค์ ทูลถามว่า “พระอาจารย์ พระองค์ไม่สนพระทัยที่พวกเรากำลังจะตายอยู่แล้วหรือ” พระองค์จึงทรงลุกขึ้น บังคับลม ตรัสสั่งทะเลว่า “เงียบซิ จงสงบลงเถิด” ลมก็หยุด ท้องทะเลราบเรียบอย่างยิ่ง แล้วพระองค์ตรัสถามเขาว่า “ตกใจกลัวเช่นนี้ทำไม ท่านยังไม่มีความเชื่อหรือ” เขาเหล่านั้นกลัวมาก พูดกันว่า “ท่านผู้นี้เป็นใครหนอ ลมและทะเลจึงยอมเชื่อฟังเช่นนี้
(มาระโก 14ซ35-41)








วันอังคารที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565

อัศจรรย์ของลูกเชสท์นัท


หนึ่งในอัศจรรย์แรกๆของคุณพ่อปีโอนั้นย้อนหลังไปยังปี 1908 ในเวลานั้นท่านอาศัยอยู่ที่อารามแห่งมอนต์เตฟูสโก วันหนึ่งท่านเก็บรวบรวมลูกเชสท์นัทในป่าที่อยู่ใกล้ๆใส่ในถุงแล้วส่งถุงนั้นไปให้ป้าดาเรีย(aunt Daria)ของท่านซึ่งอยู่ที่ปีเอเตรชีน่า เธอมีความรักต่อท่านเสมอมา เมื่อป้าดาเรียได้รับแล้วเธอก็กินลูกเชสท์นัทและเก็บถุงไว้เป็นที่ระลึก สองสามวันต่อมาเธอค้นหาบางอย่างในลิ้นชัก,ที่ซึ่งปกติสามีของเธอจะเก็บดินปืนไว้ เวลานั้นเป็นตอนเย็น,ดังนั้นเธอจึงจุดเทียนไขเพื่อส่องหา ทันใดนั้นดินปืนก็ติดเปลวไฟและระเบิด ใบหน้าของป้าดาเรียไหม้และเจ็บปวด เธอร้องครวญครางและควานหาบางอย่างมาประคบใบหน้าเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด เธอหยิบเอาถุงผ้าที่คุณพ่อปีโอใส่ลูกเชสท์นัทขึ้นมา และประคบที่แผลบนใบหน้าของเธอ ทันใดนั้นความเจ็บปวดก็หายไปและไม่มีแผลบนใบหน้าเลย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น