พระเมตตาของพระเยซูเจ้า

จงบอกมนุษยชาติที่กำลังเจ็บป่วย ให้เข้ามาใกล้หัวใจอันเมตตาของเรา แล้วเราจะประทานสันติภาพให้แก่มนุษยชาติ พระเมตตาของเราไม่มีวันสิ้นสุดเลย

พระวาจาวันอาทิตย์ที่ 6 กรกฏาคม 2025 พระเยซูขอให้เราช่วยประกาศข่าวดี

         & ต่อจากนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงแต่งตั้งศิษย์อีกเจ็ดสิบสองคนและทรงส่งเขาล่วงหน้าพระองค์เป็นคู่ ๆ ไปทุกตำบลทุกเมืองที่พระองค์จะเสด็จ พระองค์ตรัสกับเขาว่า “ข้าวที่จะเกี่ยวมีมาก แต่คนงานมีน้อย จงวอนขอเจ้าของนาให้ส่งคนงานมาเก็บเกี่ยวข้าวของพระองค์เถิด จงไปเถิด เราส่งท่านทั้งหลายไปดุจลูกแกะในฝูงสุนัขป่า อย่านำถุงเงิน ย่ามหรือรองเท้าไปด้วย อย่าเสียเวลาทักทายผู้ใดตามทาง เมื่อท่านเข้าบ้านใด จงกล่าวก่อนว่า “สันติสุขจงมีแก่บ้านนี้เถิด” ถ้ามีผู้สมควรจะรับสันติสุขอยู่ที่นั่นสันติสุขของท่านจะอยู่กับเขา มิฉะนั้น สันติสุขของท่านจะกลับมาอยู่กับท่านอีก จงพักอาศัยในบ้านนั้น กินและดื่มของที่เขาจะนำมาให้ เพราะว่าคนงานสมควรที่จะได้รับค่าจ้างของตน อย่าเข้าบ้านนี้ออกบ้านโน้น เมื่อท่านเข้าไปในเมืองใดและเขาต้อนรับท่าน จงกินของที่เขาจะนำมาตั้งให้ จงรักษาผู้เจ็บป่วยในเมืองนั้นและบอกเขาว่า “พระอาณาจักรของพระเจ้าอยู่ใกล้ท่านทั้งหลายแล้ว” แต่ถ้าท่านเข้าไปในเมืองใดและเขาไม่ต้อนรับ ก็จงออกไปกลางลานสาธารณะ และกล่าวว่า “แม้แต่ฝุ่นจากเมืองของท่านที่ติดเท้าของเรา เราจะสลัดทิ้งไว้ปรักปรำท่าน จงรู้เถิดว่า พระอาณาจักรของพระเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว” เราบอกท่านทั้งหลายว่า ในวันพิพากษา ชาวเมืองโสดมจะรับโทษเบากว่าชาวเมืองนั้น
         & ศิษย์ทั้งเจ็ดสิบสองคนกลับมาด้วยความชื่นชมยินดี ทูลว่า “พระเจ้าข้า แม้แต่ปีศาจก็ยังอ่อนน้อมต่อเราเดชะพระนามของพระองค์” พระองค์ตรัสตอบว่า “เราเห็นซาตานตกจากฟ้าเหมือนฟ้าแลบ จงฟังเถิด เราให้อำนาจแก่ท่านที่จะเหยียบงูและแมงป่อง มีอำนาจเหนือกำลังทุกอย่างของศัตรู ไม่มีอะไรจะทำร้ายท่านได้ อย่าชื่นชมยินดีที่ปีศาจอ่อนน้อมต่อท่าน แต่จงชื่นชมยินดีมากกว่าที่ชื่อของท่านจารึกไว้ในสวรรค์แล้ว”
(ลูกา 10:1-12; 17-20)








วันอังคารที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2567

คำเตือนของคุณพ่อบอสโก


ในการพูดให้คำแนะนำก่อนนอนแก่บรรดาเยาวชน เมื่อวันที่ 17 เมษายน 1862 คุณพ่อบอสโกได้กล่าวดังนี้ 
“พระเจ้าชาร์ลส์แห่งฝรั่งเศสซึ่งถูกกองทัพอังกฤษปิดล้อม มิได้ทรงคำนึงถึงสงครามและทรงผ่อนคลายอย่างสงบในพระราชวัง กองทหารของพระองค์พ่ายแพ้ในการรบ ดินแดนซึ่งตกไปอยู่ในเงื้อมมือของศัตรู และอาณาจักรของพระองค์ก็สูญสิ้นไป ในภยันตรายเช่นนี้ นายพลได้ส่งเจ้าหน้าที่ผู้มีชื่อเสียงมาปลุกเร้าพระทัยของกษัตริย์ให้พ้นจากความเฉื่อยชา ทำให้พระองค์ตระหนักถึงความหนักหนาสาหัสของสถานการณ์ และกระตุ้นให้พระองค์ดำเนินวิธีการป้องกันครั้งสุดท้าย เมื่อเจ้าหน้าที่ไปที่พระราชวัง เขาก็ต้องรอสองหรือสามชั่วโมงเพราะพระราชาทรงยุ่งอยู่กับการพักผ่อน ในที่สุด พระราชาก็ต้อนรับเจ้าหน้าที่อย่างสุภาพ แต่แทนที่จะถามถึงสถานการณ์ทางการทหารกลับเริ่มพูดถึงการล่าสัตว์และงานเลี้ยง และปิดท้ายด้วยการเชิญเจ้าหน้าที่ให้เล่นไพ่ 
เจ้าหน้าที่จ้องมองที่หษัตริย์ชาร์ลของเขาอย่างตะลึง “พระองค์ไม่ได้ยินรายงานของกระหม่อมหรือ?” กษัตริย์ทรงยืนกราน "คุณกำลังคิดอะไรอยู่? 
“ฝ่าบาท” เจ้าหน้าที่ทูลตอบ “ข้าพระองค์งุนงง! ข้าพระองค์ไม่เคยเห็นใครไปสู่ความพินาศอย่างสนุกสนานเช่นนี้มาก่อน!” 
ลูกที่รักทั้งหลาย, ลูกอาจพูดแบบเดียวกันนี้ได้กับคนมากมายที่มีมโนธรรมเต็มไปด้วยบาป แต่กลับไม่คิดอะไรนอกจากสนุกสนานในขณะที่นรกกำลังเปิดอ้ารอรับอยู่ข้างใต้พวกเขา” 
ที่มา: Don Bosco and the Priesthood Vol. 2 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น