ภาพลางๆของสวรรค์

เรื่องที่มีประโยชน์ที่สุดในการพินิจรำพึงเรื่องหนึ่งคือเรื่องของสวรรค์

 สวรรค์ไม่เหมือนกับภาพในการ์ตูนที่เต็มไปด้วยเมฆขาวเป็นปุยนุ่นอยู่ล้อมรอบและมีวิญญาณของมนุษย์ที่สวมอาภรณ์สีขาวพร้อมทั้งเทวดาที่มีปีกเหมือนนกอาศัยอยู่

สวรรค์มีอะไรที่น่าสนใจมากกว่านั้นมากนัก

ในหนังสือพระธรรมวิวรณ์ นักบุญอัครสาวกยอห์นได้บรรยายภาพของสวรรค์ถูกประดับประดาด้วยเพชรนิลจินดาและส่องแสงแวววาว "ด้วยความงามของพระเป็นเจ้า" บรรดาทูตสวรรค์และนักบุญมีจำนวนมากมายนับไม่ถ้วน "จากทุกชนชาติ, ทุกเผ่าพันธุ์และประชาชนจากทุกภาษา" พวกท่านอยู่ล้อมรอบองค์พระชุมพาของพระเจ้าผู้ประทับบนพระราชบัลลังก์ ทุกท่านต่างพากันร้องบรรเลงเพลงประสานเป็นเสียงเดียวกันสรรเสริญพระเป็นเจ้าด้วยสรรพสำเนียงแห่งสวรรค์อันไพเราะ เครื่องหอมส่งกลิ่นฟุ้งจรุงใจและคำภาวนาดังขึ้นเบื้องหน้าพระแท่นทองคำบริสุทธิ์ของพระเจ้า ขณะที่องค์พระชุมพาทรงสง่างามด้วยฉับพรรณรังสีอันรุ้งเรืองดังเพชรพลอยมรกต

มีแสงสว่างของฟ้าแลบ, เสียงกัมปนาทดังสะท้านกึกก้องจากฟ้าผ่าและเสียงอันอ่อนนุ่มของพิณ มีแม่น้ำซึ่งเป็น "น้ำที่ให้ชีวิต" ไหลผ่าน "ต้นไม้แห่งชีวิต"ขึ้นอยู่ริมแม่น้ำและมีคบไฟอยู่เบื้องหน้าทะเลผลึกแก้ว กองทัพแห่งสวรรค์ซึ่งขี่ม้าสีขาวและทูตสวรรค์ยืนอยู่บนดวงอาทิตย์ ไม่มีตะเกียงเพื่อให้แสงสว่าง แต่พระเป็นเจ้าทรงเป็นความสว่างที่ส่องสว่างในสวรรค์

สวรรค์เต็มไปด้วยชีวิตชีวาและความเคลื่อนไหวต่างๆ มีสีสันและความงดงาม - - ที่ซึ่งความชื่นชมยินดีและความงดงามจะเต็มเปี่ยมและบริบูรณ์ ที่ซึ่ง "น้ำพุซึ่งหลั่งไหลน้ำที่ให้ชีวิต" จะไหลอยู่เสมอไม่ได้ขาด และที่ซึ่ง "พระเป็นเจ้าจะทรงเช็ดน้ำตาทุกหยดออกจากดวงตาของทุกคน"