พระเมตตาของพระเยซูเจ้า

จงบอกมนุษยชาติที่กำลังเจ็บป่วย ให้เข้ามาใกล้หัวใจอันเมตตาของเรา แล้วเราจะประทานสันติภาพให้แก่มนุษยชาติ พระเมตตาของเราไม่มีวันสิ้นสุดเลย

พระวาจาวันอาทิตย์ที่ 23 มิถุนายน 2024 พระเยซูเจ้าทรงทำให้พายุสงบ

           เย็นวันเดียวกันนั้น พระเยซูเจ้าตรัสสั่งบรรดาศิษย์ว่า “เราจงข้ามไปทะเลสาบฝั่งโน้นกันเถิด” บรรดาศิษย์จึงละประชาชนไว้ และออกเรือที่พระองค์ประทับอยู่นั้นไป มีเรือลำอื่นๆ ติดตามไปด้วย ขณะนั้นเกิดพายุแรงกล้า คลื่นซัดเข้าเรือจนน้ำเกือบจะเต็มเรืออยู่แล้ว พระองค์บรรทมหลับหนุนหมอนอยู่ที่ท้ายเรือ บรรดาศิษย์จึงปลุกพระองค์ ทูลถามว่า “พระอาจารย์ พระองค์ไม่สนพระทัยที่พวกเรากำลังจะตายอยู่แล้วหรือ” พระองค์จึงทรงลุกขึ้น บังคับลม ตรัสสั่งทะเลว่า “เงียบซิ จงสงบลงเถิด” ลมก็หยุด ท้องทะเลราบเรียบอย่างยิ่ง แล้วพระองค์ตรัสถามเขาว่า “ตกใจกลัวเช่นนี้ทำไม ท่านยังไม่มีความเชื่อหรือ” เขาเหล่านั้นกลัวมาก พูดกันว่า “ท่านผู้นี้เป็นใครหนอ ลมและทะเลจึงยอมเชื่อฟังเช่นนี้
(มาระโก 14ซ35-41)








วันพฤหัสบดีที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2562

”กุหลายแห่งความอดทน”

            "ดอกกุหลาบได้รับการปกป้องด้วยหนามอันแหลมคม ผู้ที่ต้องการเด็ดดอกกุหลาบก็เสี่ยงที่จะหลั่งเลือด คำว่า”กุหลาบแห่งความอดทน”('Rose of Patience') มีความเชื่อมโยงกับสองแนวคิดที่น่าสนใจ คือ ความงามแห่งความอดทนของนักบุญโดมินิคและความกล้าหาญของท่าน ความอดทนช่วยให้มนุษย์อดทนต่อความชั่วร้ายโดยไม่พ่ายแพ้ต่อมัน ความอดทนช่วยให้มนุษย์จัดการกับความเศร้าโศกในปัจจุบันได้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น... ชีวิตคือหุบเขาแห่งน้ำตา , นี่คือบทเรียนของอาดัมผู้เป็นบรรพบุรุษของเรา สิ่งสำคัญก็คือการเรียนรู้ที่จะมีความอดทนหรือวิธีใช้ชีวิตในความเศร้าอย่างชาญฉลาด คุณธรรม... ความอดทนที่แท้จริงไม่เรียกร้องให้คนเราอดทน เราต้องทำในสิ่งที่สามารถทำได้เพื่อบรรเทาสถานการณ์...และในการทำเช่นนั้นเขาทำหน้าที่อย่างมีเหตุผล นั่นคือคุณธรรม การกระทำดังกล่าวไม่ได้หมายความว่าคนนั้นไม่มีความอดทน แต่มีบางสถานการณ์ที่ไม่จำเป็นต้องทำอะไรนอกจากอดทนอย่างสงบและมีใจสันติ... ความอดทนของ นักบุญโดมินิกได้รับรางวัล โดยการเก็บเกี่ยววิญญาณที่ได้ผลดีเกินคาด และทำให้มีการจัดตั้งคณะโดมินิกันเพื่อรับใช้พระศาสนจักรและมนุษยชาติขึ้นในปี 1216 เป็นบุญของผู้มีความอดทนเพราะพวกเขาจะได้รับรางวัลเช่นกัน รางวัลส่วนหนึ่งก็คือการมีมุมมองที่กว้างขึ้น ความเศร้าโศกที่มีในแต่ละวัน นำพาให้มีความอดทนสำหรับแต่ละวัน...บรรดาศิษย์ของนักบุญโดมินิคต้องคอยเพ่งมองไปที่ความทุกข์ทรมานของพระผู้ไถ่ของพวกเขา เมื่อพระองค์เผชิญหน้ากับความเศร้าโศก แล้วนั้นพวกเขาจะไม่หดหู่ใจหรือท้อแท้ แต่จะยอมรับว่าที่เขาต้องเจ็บปวดและเป็นทุกข์นั้นเป็นการใช้โทษบาปของตน เป็นโอกาสที่เขาจะพิสูจน์ถึงความรักของพวกเขาที่มีต่อพระเจ้า "
            - Fr Richard Murphy OP ภาพปูนเปียกสมัยศตวรรษที่ 17 แสดงการตายของนักบุญโดมินิก(St Dominic)ซึ่งเกิดขึ้นในวันนี้ (6 สิงหาคม) ในปี 1221 ภาพนี้อยู่ในอารามใหญ่ของอาสนวิหาร Santa Maria Novella ในฟลอเรนซ์

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น