พระเมตตาของพระเยซูเจ้า

จงบอกมนุษยชาติที่กำลังเจ็บป่วย ให้เข้ามาใกล้หัวใจอันเมตตาของเรา แล้วเราจะประทานสันติภาพให้แก่มนุษยชาติ พระเมตตาของเราไม่มีวันสิ้นสุดเลย

พระวาจาวันอาทิตย์ที่ 6 กรกฏาคม 2025 พระเยซูขอให้เราช่วยประกาศข่าวดี

         & ต่อจากนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงแต่งตั้งศิษย์อีกเจ็ดสิบสองคนและทรงส่งเขาล่วงหน้าพระองค์เป็นคู่ ๆ ไปทุกตำบลทุกเมืองที่พระองค์จะเสด็จ พระองค์ตรัสกับเขาว่า “ข้าวที่จะเกี่ยวมีมาก แต่คนงานมีน้อย จงวอนขอเจ้าของนาให้ส่งคนงานมาเก็บเกี่ยวข้าวของพระองค์เถิด จงไปเถิด เราส่งท่านทั้งหลายไปดุจลูกแกะในฝูงสุนัขป่า อย่านำถุงเงิน ย่ามหรือรองเท้าไปด้วย อย่าเสียเวลาทักทายผู้ใดตามทาง เมื่อท่านเข้าบ้านใด จงกล่าวก่อนว่า “สันติสุขจงมีแก่บ้านนี้เถิด” ถ้ามีผู้สมควรจะรับสันติสุขอยู่ที่นั่นสันติสุขของท่านจะอยู่กับเขา มิฉะนั้น สันติสุขของท่านจะกลับมาอยู่กับท่านอีก จงพักอาศัยในบ้านนั้น กินและดื่มของที่เขาจะนำมาให้ เพราะว่าคนงานสมควรที่จะได้รับค่าจ้างของตน อย่าเข้าบ้านนี้ออกบ้านโน้น เมื่อท่านเข้าไปในเมืองใดและเขาต้อนรับท่าน จงกินของที่เขาจะนำมาตั้งให้ จงรักษาผู้เจ็บป่วยในเมืองนั้นและบอกเขาว่า “พระอาณาจักรของพระเจ้าอยู่ใกล้ท่านทั้งหลายแล้ว” แต่ถ้าท่านเข้าไปในเมืองใดและเขาไม่ต้อนรับ ก็จงออกไปกลางลานสาธารณะ และกล่าวว่า “แม้แต่ฝุ่นจากเมืองของท่านที่ติดเท้าของเรา เราจะสลัดทิ้งไว้ปรักปรำท่าน จงรู้เถิดว่า พระอาณาจักรของพระเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว” เราบอกท่านทั้งหลายว่า ในวันพิพากษา ชาวเมืองโสดมจะรับโทษเบากว่าชาวเมืองนั้น
         & ศิษย์ทั้งเจ็ดสิบสองคนกลับมาด้วยความชื่นชมยินดี ทูลว่า “พระเจ้าข้า แม้แต่ปีศาจก็ยังอ่อนน้อมต่อเราเดชะพระนามของพระองค์” พระองค์ตรัสตอบว่า “เราเห็นซาตานตกจากฟ้าเหมือนฟ้าแลบ จงฟังเถิด เราให้อำนาจแก่ท่านที่จะเหยียบงูและแมงป่อง มีอำนาจเหนือกำลังทุกอย่างของศัตรู ไม่มีอะไรจะทำร้ายท่านได้ อย่าชื่นชมยินดีที่ปีศาจอ่อนน้อมต่อท่าน แต่จงชื่นชมยินดีมากกว่าที่ชื่อของท่านจารึกไว้ในสวรรค์แล้ว”
(ลูกา 10:1-12; 17-20)








วันพฤหัสบดีที่ 5 มกราคม พ.ศ. 2566

วางใจในพระญาณเอื้ออาทรของพระเจ้า


เมื่อนักบุญโดมินิก (1170-1221)ส่งบราเดอร์ยอห์นแห่งคาลาเบรียและบราเดอร์อัลเบิร์ตแห่งโรมเข้าไปในเมืองเพื่อขอทานจากชาวเมืองสำหรับเลี้ยงดูบรรดาบราเดอร์ทั้งหลายในอาราม  แต่แพวกเขาไม่ได้รับบริจาคอะไรเลยตลอดทั้งวัน ยกเว้นตอนขากลับอาราม,มีหญิงชราคนหนึ่งมอบขนมปังให้พวกเขาหนึ่งก้อน ซึ่งต่อมาไม่ช้า,พวกเขาก็ได้พบกับขอทานคนหนึ่งที่มาหาพวกเขาและอ้อนวอนขอความช่วยเหลือ เมื่อตระหนักว่าขนมปังก้อนเดียวจะไม่พอสำหรับทุกคนในอาราม พวกเขาจึงตัดสินใจมอบมันให้กับขอทานคนนั้นพร้อมคำอวยพร เมื่อกลับมายังอาราม,พวกเขาเล่าให้นักบุญฟังถึงสิ่งที่เกิดขึ้น นักบุญโดมินิกรับรู้ได้ทันทีถึงความสำคัญของสิ่งที่เกิดขึ้น “เป็นทูตสวรรค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงจัดเตรียมเพื่อเราเอง  ให้เราไปสวดภาวนากันเถอะ”  และถึงแม้จะไม่มีอะไรเลี้ยงดูบรรดาผู้ติดตามของท่าน,แต่นักบุญก็ยังสั่งให้บรรดาบราเดอร์มารวมกันเพื่อรับประทานอาหารเย็น ขณะที่นักบุญโดมินิกนั่งร่วมโต๊ะกับพวกเขาและสวดภาวนา ทันใดนั้น "ชายหนุ่มรูปงามสองคน" ก็ปรากฏตัวขึ้นในโรงอาหาร ถือขนมปังที่อยู่ในผ้าขาวสองผืนซึ่งห้อยลงมาจากไหล่ของพวกเขา พวกเขาเริ่มแจกจ่ายขนมปังโดยเริ่มจากแถวล่างและวางขนมปังไว้ข้างหน้าแต่ละคน เมื่อพวกเขาไปถึงนักบุญโดมินิก พวกเขาวางขนมปังไว้ข้างหน้าท่าน,ต่างก็พากันก้มศีรษะคำนับแล้วหายไป "โดยไม่มีใครรู้ว่าชายทั้งสองมาจากไหนหรือไปที่ไหนมาจนทุกวันนี้" ในโอกาสนั้น,ไวน์ก็ถูกนำมาด้วยอย่างน่าอัศจรรย์ ทั้งไวน์และขนมปังซึ่งมี "คุณภาพดีเยี่ยม" เป็นอาหารที่เพียงพอสำหรับสามวัน

Source: Angels and Devils

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น