จิตอิสระ

วันอาทิตย์ที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2557

พระสันตปาปาจะไปอิรัก

ขณะที่พระสันตปาปาฟรังซิสประทับบนเครื่องบินจากเกาหลีใต้กลับไปวาติกัน พระองค์ให้สัมภาษณ์นักข่าว.....อ่านต่อ

บทข้าแต่พระบิดา และ บทวันทามารีย์ เป็นบทภาวนาสองบทที่มีผู้สวดมากที่สุด ทุกๆวันจะมีผู้สวดภาวนาสองบทนี้เป็นพันล้านครั้งในทุกประเทศทั่วโลก ที่บ้าน ที่โบสถ์ และสถานที่ต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อสวดสายประคำ สายประคำหนึ่งสาย จะมีการสวดบทข้าแต่พระบิดา 6 ครั้ง และบทวันทามารีย์ 53 ครั้ง บทภาวนาทั้งสองมีโครงสร้างที่คล้ายกัน คือ แบ่งเป็นสองภาค และในแต่ละภาคก็มีลักษณะคล้ายกันด้วย

บทข้าแต่พระบิดา

ภาคแรก

เป็นการสรรเสริญพระเป็นเจ้า เรากล่าวว่า “ข้าแต่พระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลาย พระองค์สถิตในสวรรค์ พระนามพระองค์จงเป็นที่สักการะ พระอาณาจักรจงมาถึง พระประสงค์จงสำเร็จไปในแผ่นดินเหมือนในสวรรค์ “ เราสรรเสริญพระองค์ว่าทรงเป็นพระเป็นเจ้าสูงสุด เรารู้สึกปลื้มปิติยินดีที่พระองค์ทรงเป็นบิดาของเรา ดังนั้นเราปรารถนาที่จะอยู่ใกล้ชิดพระองค์ นั่นคือให้อาณาจักรของพระองค์จงมาถึง และให้พระประสงค์ของพระองค์สำเร็จไปเพื่อแผ่นดินจะได้มีความสุข

ภาคที่สอง

เป็นการถ่อมตนและขออภัย เรากล่าวว่า “โปรดอภัยแก่ข้าพเจ้าเหมือนข้าพเจ้าให้อภัยแก่ผู้อื่น”

และเป็นการวอนขอ เราวอนขอสองอย่างคือ “โปรดประทานอาหารประจำวัน แก่ข้าพเจ้าทั้งหลายในวันนี้ “ และ “โปรดช่วยข้าพเจ้าไม่ให้แพ้การประจญ แต่โปรดช่วยให้พ้นจากความชั่วร้ายเทอญ” เราวอนขอในฐานะที่เราเป็นลูกของพระองค์และพระองค์เป็นบิดาของเรา โดยการขอให้พระองค์เลี้ยงดูเราและช่วยปกป้องเราให้พันจากภัยอันตราย เรายังขอให้พระองค์อภัยความผิดแก่เราเมื่อเราทำความผิดด้วย

บทวันทามารีย์

ภาคแรก

เป็นการสรรเสริญแม่พระ เรากล่าวว่า “วันทามารีย์ เปี่ยมด้วยพระหรรษทาน พระเจ้าสถิตกับท่าน ผู้ได้รับพระพรกว่าหญิงใดใด และพระเยซูโอรสของท่านทรงได้รับพระพรยิ่งนัก“ เมื่อเรากล่าวสรรเสริญแม่พระ เรารู้สึกปลื้มปิติยินดีที่แม่พระทรงได้รับพระเกียรติ และเราได้ทำให้คำทำนายของแม่พระสำเร็จไป คือ “แต่นี้ไปมนุษย์ทุกยุคทุกสมัยจะเรียกข้าพเจ้าว่าเป็นผู้มีบุญ” แม่พระทรงมีบุญ มีโชควาสนาที่ได้เป็นมารดาของพระเป็นเจ้า

ภาคที่สอง

เป็นการถ่อมตนและวอนขอ เรากล่าวว่า “สันตะมารีย์มารดาพระเจ้า โปรดภาวนาเพื่อลูกทั้งหลายผู้เป็นคนบาป บัดนี้และเมื่อจะตาย” เราถ่อมตนยอมรับว่าเป็นคนบาปและขอให้แม่พระทรงวอนขออภัยจากพระบิดาแทนเรา เหมือนเช่นเด็กที่มาพึ่งแม่เมื่อทำความผิด ขอให้แม่พูดกับพ่อแทนตนเอง เรามีความวางใจในแม่พระในฐานะมารดาของเรา เราไม่ได้ขอให้แม่พระอภัยบาปของเรา เพราะมีแต่พระเป็นเจ้าเท่านั้นที่สามารถให้อภัยบาปได้

บทภาวนาทั้งสองบทนี้เป็นบทภาวนาที่สวยงามที่สุด และมีความหมายมากที่สุด เมื่อพิจารณาให้ลึกลงไปในรายละเอียด ยังสามารถพิจารณาได้อีกหลายประเด็น ซึ่งเราควรนำไปไตร่ตรองด้วยตนเอง ขอให้เราสวดภาวนาทั้งสองบทนี้ทุกวัน บ่อยๆ และสวดอย่างดี ให้เรารักบทภาวนาทั้งสองบทนี้เหมือนเป็นทรัพย์สมบัติอันล้ำค่า เพราะเป็นบทภาวนาที่นำพระพรมาให้แก่เรา ทำให้เราปลื้มปิติยินดี และทำให้เราได้อยู่ใกล้ชิดพระเป็นเจ้าและแม่พระ นักบุญออกุสติน กล่าวว่า “ผู้ที่สวดภาวนาจะได้รอด ผู้ที่ไม่สวดภาวนาจะถูกสาปแช่ง ผู้ที่สวดภาวนแต่น้อยก็มีความเสี่ยงต่อความรอดพ้นของเขา”