ชีวิตพอเพียง

มีรายการสัมภาษณ์หนึ่งชั่วโมงของสถานีโทรทัศน์ CNBC สัมภาษณ์วอร์เรน  บัฟเฟตต์  มหาเศรษฐีอันดับสองของโลก (รองจากบิลเกตต์) ซึ่งบริจาคเงินให้การกุศลถึง 31,000 ล้านดอลลาร์ (เป็นเงินไทยประมาณ 1,000,000,000,000  อ่านว่า 1 ล้าน ล้านบาท)

ต่อไปนี้คือแง่มุมบางส่วนที่น่าสนใจยิ่งจากชีวิตของเขา

1.             เขาเริ่มซื้อหุ้นครั้งแรกเมื่ออายุ 11 ขวบ  และปัจจุบันบอกว่ารู้สึกเสียใจที่เริ่มช้าไป

2.             เขาซื้อไร่เล็กๆเมื่ออายุ 14 ปี  โดยใช้เงินเก็บจากการส่งหนังสือพิมพ์

3.             เขายังอาศัยอยู่ในบ้านเล็กหลังเดิมขนาด 3 ห้องนอนกลางเมืองโอมาฮา  ที่ซื้อไว้หลังแต่งงานเมื่อ 50 ปีก่อน  เขาบอกว่ามีทุกสิ่งที่ต้องการในบ้านหลังนี้  บ้านเขาไม่มีรั้วหรือกำแพงล้อม

4.             เขาขับรถไปไหนมาไหนด้วยตนเอง  ไม่มีคนขับรถหรือคนคุ้มกัน

5.             เขาไม่เคยเดินทางด้วยเครื่องบินส่วนตัว  แม้จะเป็นเจ้าของบริษัทขายเครื่องบินส่วนตัวที่ใหญ่ที่สุดในโลก

6.             บริษัท  เบิร์กไช แฮทะเวย์  ของเขา  มีบริษัทในเครือ  63 บริษัท  เขาเขียนจดหมายถึง  ซีอีโอ  ของบริษัทเหล่านี้เพียงปีละฉบับเดียว  เพื่อกำหนดเป้าหมายประจำปี  เขาไม่เคยนัดประชุมหรือโทรคุยกับซีอีโอเหล่านี้เป็นประจำ

7.             เขาให้กฎแก่  ซีอีโอ  เพียงสองข้อ  กฎข้อ 1  อย่าทำให้เงินของผู้ถือหุ้นเสียหาย  กฎข้อ  2  อย่าลืมกฎข้อ 1

8.             เขาไม่สมาคมกับพวกไฮโซ  การพักผ่อนเมื่อกลับบ้าน  คือ  ทำข้าวโพดคั่วกินและดูโทรทัศน์

9.             บิลเกตส์  คนที่รวยที่สุดในโลก  เพิ่งพบเขาเป็นครั้งแรกเมื่อห้าปีก่อน  บิล  เกตส์คิดว่าตนเองไม่มีอะไรเหมือนวอร์เรน  บัฟเฟตต์  เลย  จึงให้เวลานัดไว้เพียง ครึ่งชั่วโมง  แต่เมื่อบิล  เกตส์ได้พบบัฟเฟตต์จริงๆ  ปรากฏว่าคุยกันนานถึงสี่ชั่วโมงและบิล  เกตส์  เป็นผู้มีความศรัทธาในตัว วอร์เรน  บัฟเฟตต์

10.      วอร์เรน  บัฟเฟตต์  ไม่ใช้โทรศัพท์มือถือ  และไม่มีคอมพิวเตอร์บนโต๊ะทำงาน

11.      เขาแนะนำเยาวชนคนหนุ่มสาวว่า   จงหลีกห่างจากบัตรเครดิต  และลงทุนในตัวคุณเอง  ที่สุดของชีวิตคือ ปัจจัย 4 อย่างเพียงพอนั่นเอง

       มหาเศรษฐีหรือยาจก  กินข้าวแล้วก็อิ่ม  1 มื้อเท่ากัน

       มหาเศรษฐีหรือยาจก  มีเสื้อผ้ากี่ชุด  ก็ใส่ได้ทีละชุด  เท่ากัน

       มหาเศรษฐีหรือยาจก  มีบ้านหลังใหญ่แค่ไหน  พื้นที่ที่ใช้จริงๆก็เหมือนกันคือ ห้องนอน  ห้องน้ำ  ห้องครัว  เหมือนกัน

       มหาเศรษฐีหรือยาจก  จะมียารักษาโรคดีแค่ไหน  ยื้อชีวิตไปได้นานเพียงไร  สุดท้ายก็ต้องตายเหมือนกัน

เพลง อาเว มารีอา

เพลง อาเว มารีอา 

นาฏลีลา  สเก็ตน้ำแข็ง โดย  คิม  ยูนา  ชาวเกาหลีใต้
Ave Maria
Composer: Michael Lorenc 2004
Sopran: Olga Szyrowa

สถานที่เงียบสงบในโรม

ความสงบแบบเอเชียถูกนำมาตั้งไว้ในกรุงโรม  มันเป็นสถานที่เล็กๆที่มีต้นไม้  น้ำ  ดอกไม้และบรรยากาศที่เงียบสงบ

สถานที่นี้ดูเหมือนอยู่ในญี่ปุ่น  แต่สวนแห่งนี้ตั้งอยู่ในใจกลางกรุงโรมที่ สถาบันวัฒนธรรมญี่ปุ่น (Institute of Japanese Culture) ถูกออกแบบเมื่อ 50 ปีก่อนโดย นาย Ken Nakajima นักออกแบบสวนชาวญี่ปุ่น  เขาสร้างสวนญี่ปุ่นแห่งแรกในอิตาลี

ภายในสวนมีสิ่งต่างๆที่เป็นลักษณะวัฒนธรรมญี่ปุ่น  เช่น  ถนน  บ่อน้ำ  น้ำตก  ก้อนหิน  สะพาน และตะเกียงหิน

นางสาวอายา วานาตาเบ  แห่งสถาบันวัฒนธรรมญี่ปุ่น

“สวนสร้างขึ้นเพื่อความเพลิดเพลินสำหรับเดินเล่น  เราจะเห็นดอกไม้และรู้สึกผ่อนคลายอยู่ในความสงบ  ทำให้จิตใจสงบขึ้น”

สวนนี้ไม่ใหญ่โตมากนักและใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีก็เดินได้ครบ  แต่ก็อาจทำให้คนที่มาดื่มด่ำในสถานที่นี้ถ้าหากเขาจะละทิ้งจิตใจแบบตะวันตกไว้ที่หน้าประตูทางเข้า  แล้วค่อยๆซึมซับบรรยากาศรอบๆ

 “นอกจากทิวทัศน์แล้ว  ผู้ที่เข้ามาจะประหลาดใจในสิ่งที่พวกเขามองไม่เห็น  เช่นในแง่ของปรัชญาและความคิด  ในระหว่างเข้ามาเยี่ยม  เราจะอธิบายให้พวกเขาฟังเกี่ยวกับทัศนคติของชาวญี่ปุ่นเพื่อจะได้มีความสุขในประสพการณ์นี้มากขึ้นด้วย”

ทัศนคตินั้นได้แก่  การรู้สึกถึงความเป็นมนุษย์  ซึ่งเห็นได้ในดอกเชอร์รี่ที่เบ่งบาน  หรือเรื่องของตะเกียงหินแบบญี่ปุ่นที่ให้แสงนุ่มนวลที่แตกต่างจากแบบอื่น  ความคิดเหล่านี้แสดงให้เห็นว่าความเป็นมนุษย์นั้นเป็นวิถีที่จิตวิญญาณได้เดินทางผ่านเข้าม

สถาบันวัฒนธรรมญี่ปุ่นยังได้จัดนิทรรศการเกี่ยวกับงานฝีมือของชาวญี่ปุ่นด้วย  เช่น ของเล่นชิ้นเล็กๆที่ตกแต่งโดยจิตรกรเป็นคนในประเทศต่างๆทั่วโลก  ซึ่งทำขึ้นเป็นที่ระลึกถึงการเกิดสีนามิที่ทำลายเมืองฟูกูชิมะเมื่อสี่ปีที่แล้ว

สถานการณ์ในอิรัก

เวลาผ่านไป 1 ปีแล้วตั้งแต่ที่กลุ่มอิสลามสเตท  ISIS เข้ามาในอิรัก (10 มิ.ย. 2014) และยึดเมืองโมซุล ซึ่งเป็นเมืองใหญ่อันดับสองของประเทศ

ชาวบ้านถูกผู้ก่อการร้ายบังคับให้ต้องยอมรับเงื่อนไขสามประการคือ   1. เปลี่ยนศาสนาเป็นอิสลาม  2 จ่ายค่าปรับ 250 ดอลลาร์ในการเป็นคริสตชน หรือ 3. ยอมรับความตาย  ชาวบ้านนับพันคนตัดสินใจอพยพหนีออกจากถิ่นฐานบ้านช่องของเขา  เพื่อไม่ต้องทำตามเงื่อนไข

หลายคนอพยพไปอยู่ที่ เคอร์ดิสถาน ซึ่งเป็นเขตปกครองตนเองของอิรัก  ชาวบ้านที่นั่นมีชีวิตที่สงบสุข  พระสังฆราช บาร์ชา วาร์ดา ซึ่งมาจาก Erbil ที่เป็นเมืองหลวงของเคอร์ดิสถาน  กล่าวว่ามีคริสตชนมาที่นี่ทุกวันเพื่อหาที่ลี้ภัย  ท่านเห็นน้ำตาของพวกเขาและฟังเรื่องราวความรุนแรงที่พวกเขาได้รับ

พระสังฆราช บาร์ชา แห่ง เออร์บิล (เคอร์ดิสถาน)

“ผมรู้สึกเหนื่อย  ผมได้เห็นคนจำนวนมากที่อยู่ในความยากลำบาก และความต้องการก็มีมากขึ้นทุกวัน  มีคนมาเคาะประตูโบสถ์ในสังฆมณฑลของผมเพื่อขอความช่วยเหลือและที่พักพิง  ขอการรักษาพยาบาล  การศึกษา..และความจำเป็นอื่นๆ

ถึงแม้จะผ่านไปหนึ่งปีแล้ว  แต่สถานการณ์ก็ยังไม่จบสิ้น  พระสังฆราชกล่าวว่าผู้นำชาวมุสลิมจำเป็นต้องออกมาประณามการโจมตีและการกระทำของ Islamic State

“ถ้าผู้นำมุสลิมไม่ออกมาประณาม  เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายก็ยังคงมีอยู่เรื่อย  และชาวมุสลิมเองก็ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นต่อไป  สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่เป็นการลดทอนชื่อเสียงของอิสลาม  แต่มันเป็นการที่พวกเขาทำลายชีวิตของผู้บริสุทธิ์จำนวนมาก”

กลุ่ม Islamic State เข้าควบคุมพื้นที่ 40 เปอร์เซ็นต์ของอิรัก และ ครึ่งหนึ่งของประเทศซีเรีย  พระสังฆราชกล่าวว่า กลุ่มผู้ก่อการร้ายนี้เป็นเหมือนมะเร็งร้ายที่จำเป็นต้องหยุดมันให้ได้

“ผมเชื่อว่ากลุ่มนี้เป็นเหมือนมะเร็งร้าย  สิ่งที่แรกที่คุณต้องทำเพื่อต่อสู้กับมะเร็งก็คือการหยุดมันให้ได้  เพราะไม่มีหนทางอื่นอีกแล้ว  ไม่มีทางที่จะไปต่อรองกับพวกเขาหรือมีวิธีแก้ปัญหาแบบอื่น”

ด้วยการใช้ปฏิบัติการทางทหาร พระสังฆราชเชื่อว่าจะช่วยเยียวยาปัญหาของอิรักทั้งชนส่วนใหญ่และชนส่วนน้อยของประเทศ  ท่านคิดว่า นานาชาติจำเป็นต้องตอบสนองด้วยวิถีทางการเมืองและการช่วยเหลือทางมนุษยธรรม

ท่านกล่าวว่า ผู้ลี้ภัยและชนส่วนน้อยต่างศาสนาไม่ต้องการละทิ้งอิรัก  พวกเขาต้องการกลับบ้าน  แต่มันเป็นเรื่องยากมากยิ่งขึ้นเมื่อเวลาผ่านไป...

พระดำรัสที่ปารากวัย 12/7/2015

พระดำรัสที่ปารากวัย 12/7/2015

เด็กหานาฬิกา

         ชาวนาคนหนึ่ง  หลังจากไปทำความสะอาดคอกม้า  ออกมาพบว่านาฬิกาพกของตนได้หล่นหายไปเสียแล้ว  นาฬิกาพกเรือนนี้มีความหมายต่อเขาเป็นอย่างมาก  ด้วยเป็นของขวัญที่แม่ของเขาทิ้งไว้ให้  เขารีบวิ่งกลับไปที่คอกม้า  รื้อหาจนทั่วบริเวณแทบพลิกแผ่นดินหา  แต่ก็หาไม่พบ......

        เขาเดินออกมาจากคอกม้าด้วยเหงื่อท่วมตัว  มองไปเห็นมีเด็กกลุ่มหนึ่งกำลังเล่นกันอยู่แถวนั้น  เขาจึงได้คิดว่าอาจเป็นเพราะตัวเองแก่แล้วหูตาฝ้าฟาง  ทำให้หาไม่เจอ  แต่เด็กๆหูตายังแหลมคม  น่าจะหาเจอก็เป็นได้  เขาจึงเรียกเด็กๆมาแล้วบอกว่า “เด็กๆถ้าใครหานาฬิกาของลุงเจอ  ลุงจะให้เงินคนนั้นหนึ่งเหรียญ”  เด็กๆพากันกรูเข้าไปในคอกม้า  จนเวลาผ่านไปนานโข  ตอนที่เด็กๆเดินกลับออกมาจากคอกม้าทีละคน  ต่างมีสีหน้าผิดหวังที่หานาฬิกาพกไม่เจอ  ขณะที่ชาวนากำลังถอดใจคิดจะเลิกหานั่นเอง  ก็มีเด็กคนหนึ่งมากระซิบกระซาบบอกกับเขาว่า  “ผมจะลองเข้าไปหาดูอีกครั้งหนึ่ง  แต่คราวนี้ขอให้ผมเข้าไปคนเดียวเท่านั้น”

        ชาวนามองตามหลังเด็กขายไปอย่างไม่มั่นใจ  คิดในใจว่า....พวกเขาแทบจะพลิกคอกม้าหายังไม่เจอ  แล้วลำพังเด็กคนเดียวจะหาเจอได้อย่างไร......

        เด็กคนนั้นเข้าไปตั้งนาน  ก็ยังไม่กลับออกมา  ชาวนาเริ่มสิ้นหวัง  ในขณะชาวนาคิดจะเลิกรอและจากไปนั่นเอง  เด็กชายคนนั้นก็เดินออกจากคอกม้า  ในมือของเขาถือนาฬิกาพกเรือนหนึ่ง  ชาวนาถามด้วยความแปลกใจว่า “เจ้าหาเจอได้อย่างไร?”  เด็กชายบอกว่า “พอเข้าไปข้างใน  ผมก็ไม่ได้ทำอะไรเลย  เพียงแต่นั่งเงียบๆอยู่ที่พื้น  ไม่นานผมก็ได้ยินเสียง  ติ๊กตอก  ติ๊กตอก  จากนั้นผมก็เดินตามเสียงไป  แล้วผมก็เจอนาฬิกาเรือนนี้”

        ความเงียบทำให้เด็กคนนั้นค้นพบนาฬิกาและสำหรับท่าน  ความเงียบทำให้ท่านค้นพบพระเป็นเจ้า  ใครๆที่พร่ำบ่นว่า  พระเจ้าอยู่ไหนๆ  น่าจะลองสร้างบรรยากาศรอบๆตัวประจำวันให้มีความเงียบบ้าง  เผื่อจะได้พบกับพระองค์  เช่นเดียวกับที่ข้าพเจ้าได้พบกับพระองค์มาแล้วก็น่าจะดีนะ

               “จงเงียบและฟังเถิด  ในวันนี้ท่านได้เป็นประชากรของพระยาห์เวห์  พระเจ้าของท่าน”  ฉธบ. 27:9

รักแท้คือตับไตใส้พุง