พระเมตตาของพระเยซูเจ้า

จงบอกมนุษยชาติที่กำลังเจ็บป่วย ให้เข้ามาใกล้หัวใจอันเมตตาของเรา แล้วเราจะประทานสันติภาพให้แก่มนุษยชาติ พระเมตตาของเราไม่มีวันสิ้นสุดเลย

พระวาจาวันอาทิตย์ที่ 22 ธันวาคม 2024 เตรียมรับเสด็จพระคริสตเจ้าสัปดาห์ที่ 4

           หลังจากนั้นไม่นาน พระนางมารีย์ทรงรีบออกเดินทางไปยังเมืองหนึ่งในแถบภูเขาแคว้นยูเดีย พระนางเสด็จเข้าไปในบ้านของเศคาริยาห์และทรงทักทายนางเอลีซาเบธ เมื่อนางเอลีซาเบธได้ยินคำทักทายของพระนางมารีย์ บุตรในครรภ์ก็ดิ้น นางเอลีซาเบธได้รับพระจิตเจ้าเต็มเปี่ยม ร้องเสียงดังว่า “เธอได้รับพระพรยิ่งกว่าหญิงใด ๆ และลูกของเธอก็ได้รับพระพรด้วย ทำไมหนอพระมารดาขององค์พระผู้เป็นเจ้า จึงเสด็จมาเยี่ยมข้าพเจ้า เมื่อฉันได้ยินคำทักทายของเธอ ลูกในครรภ์ของฉันก็ดิ้นด้วยความยินดี เธอเป็นสุขที่เชื่อว่า พระวาจาที่พระเจ้าตรัสแก่เธอไว้จะเป็นจริง”
(ลูกา 1:39-45)








วันจันทร์ที่ 7 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565

คำพูดของนักบุญ



“จงถอนใจของท่านออกจากโลกนี้เสีย ก่อนที่พระเจ้าจะทรงเอาร่างกายของท่านออกไปจากโลก”  
- นักบุญยอห์นแห่งอาวิลลา

วันอาทิตย์ที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565

วันเสาร์ที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565

นักบุญผู้ช่วยเหลือวิญญาณในไฟชำระ


นักบุญยอห์นได้เปิดเผยแก่เขาในนิมิตว่าคำภาวนาของเขาได้ปลดปล่อยวิญญาณมากกว่า 1.4 ล้านดวงจากไฟชำระ
>>>อ่านต่อ

วันศุกร์ที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565

คำพูดของคุณพ่อปีโอ


- เมื่อวิญญาณเศร้าโศกและกลัวที่จะทำให้พระเจ้าทรงขัดเคืองพระทัย, นั่นไม่ได้ทำให้พระองค์ทรงขัดเคืองเลยและมันยังอยู่ห่างไกลจากการทำบาปมากนัก (Letters II, p. 67).
- อย่าหยุดแสวงหาความจริงในการค้นพบพระเจ้า จงอ่อนน้อมยอมรับอิทธิพลแห่งพระหรรษทานเถิด,ติดตามแรงบันดาลใจและความดึงดูดใจของมัน อย่าละอายต่อพระคริสต์และคำสอนของพระองค์ (Epist. IV, p. 713)

วันพฤหัสบดีที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565

วันพุธที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565

คำพูดของนักบุญ


ถ้าศีลนี้คือ “อาหารประจำวัน” แล้วทำไมท่านจึงไปรับเพียงปีละครั้งเท่านั้นเล่า? จงรับทุกวันแล้วท่านจะได้รับประโยชน์ทุกวัน จงดำเนินชีวิตในหนทางที่ท่านจะสามารถรับศีลนี้ทุกวันเถิด ผู้ที่ไม่รับศีลนี้ทุกวัน,ก็ไม่สมควรรับศีลนี้ปีละครั้งเช่นกัน
- นักบุญอัมโบรส พูดเกี่ยวกับศีลมหาสนิท

วันอังคารที่ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2565

อัศจรรย์ของลูกเชสท์นัท


หนึ่งในอัศจรรย์แรกๆของคุณพ่อปีโอนั้นย้อนหลังไปยังปี 1908 ในเวลานั้นท่านอาศัยอยู่ที่อารามแห่งมอนต์เตฟูสโก วันหนึ่งท่านเก็บรวบรวมลูกเชสท์นัทในป่าที่อยู่ใกล้ๆใส่ในถุงแล้วส่งถุงนั้นไปให้ป้าดาเรีย(aunt Daria)ของท่านซึ่งอยู่ที่ปีเอเตรชีน่า เธอมีความรักต่อท่านเสมอมา เมื่อป้าดาเรียได้รับแล้วเธอก็กินลูกเชสท์นัทและเก็บถุงไว้เป็นที่ระลึก สองสามวันต่อมาเธอค้นหาบางอย่างในลิ้นชัก,ที่ซึ่งปกติสามีของเธอจะเก็บดินปืนไว้ เวลานั้นเป็นตอนเย็น,ดังนั้นเธอจึงจุดเทียนไขเพื่อส่องหา ทันใดนั้นดินปืนก็ติดเปลวไฟและระเบิด ใบหน้าของป้าดาเรียไหม้และเจ็บปวด เธอร้องครวญครางและควานหาบางอย่างมาประคบใบหน้าเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด เธอหยิบเอาถุงผ้าที่คุณพ่อปีโอใส่ลูกเชสท์นัทขึ้นมา และประคบที่แผลบนใบหน้าของเธอ ทันใดนั้นความเจ็บปวดก็หายไปและไม่มีแผลบนใบหน้าเลย