ผู้หญิงคนหนึ่งเล่าว่า: “ในปี 1947 ฉันอายุ 38 ปีและเป็นมะเร็งที่ลำไส้ การเอ็กซเรย์ทำให้ตรวจพบมะเร็งและหมอตัดสินใจทำการผ่าตัด ก่อนไปโรงพยาบาลฉันต้องการไปเยี่ยมซาน จิโอวานนี โรตอนโดเพื่อพบกับคุณพ่อปิโอ สามี,ลูกสาว,และเพื่อนคนหนึ่งของเธอ,พาฉันไปหาคุณพ่อปีโอ ฉันต้องการสารภาพบาปต่อคุณพ่อปิโอและพูดคุยกับคุณพ่อเกี่ยวกับโรคภัยไข้เจ็บของฉัน แต่ไม่สามารถพบกับท่านได้ สามีของฉันบอกปัญหาของฉันกับบราเดอร์ท่านหนึ่ง นักบวชคนนั้นรู้สึกตื่นเต้นมากและเขาสัญญาว่าจะรายงานเรื่องนี้ต่อคุณพ่อปิโอ ในช่วงเวลาสั้นๆฉันถูกขอให้ไปที่ทางเดินของคอนแวนต์ที่คุณพ่อปิโอจะเดินผ่านไป คุณพ่อปีโอเดินผ่านฝูงชน แต่ท่านสนใจฉันคนเดียวเท่านั้น ท่านบอกฉันว่าศัลยแพทย์เป็นคนที่มีความสามารถ หลังจากนั้นเขาให้กำลังใจฉันและบอกว่าเขาจะอธิษฐานต่อพระเจ้าเพื่อฉัน ฉันแปลกใจ. อันที่จริง ท่านไม่รู้จักศัลยแพทย์ที่กำลังจะทำการผ่าตัด และไม่มีใครบอกท่านว่าฉันเป็นคนที่ท่านควรจะพูดด้วยในฝูงชน ดูเหมือนท่านจะรู้จักทั้งศัลยแพทย์และฉัน ฉันไปรับการผ่าตัดอย่างมีความหวังและด้วยความเชื่อ ศัลยแพทย์เป็นคนแรกที่พูดถึงอัศจรรย์ เขาทำการผ่าตัดไส้ติ่งทั้งๆที่การเอ็กซ์เรย์ครั้งก่อนระบุว่าเป็นมะเร็งก็ตาม ไม่ปรากฏว่ามีโรคมะเร็งอีกต่อไป ศัลยแพทย์เป็นคนที่ไม่เชื่อในพระเจ้า แต่ตั้งแต่นั้นมาเขาก็เชื่อ และเขาก็วางไม้กางเขนไว้ในห้องแต่ละห้องของโรงพยาบาล หลังจากพักผ่อนได้ไม่นาน ฉันกลับไปที่ซาน จิโอวานนี โรตอนโดเพื่อพบคุณพ่อปิโอ,พระสงฆ์ผู้ศักดิ์สิทธิ์ ท่านกำลังจะไปที่ห้องซาครีสตีเมื่อท่านหยุดและยิ้มให้ฉันทันที - ท่านพูดว่า: "เห็นไหม? คุณกลับมาแล้ว!”...และท่านก็ยื่นมือมาให้ฉันจูบ ซึ่งฉันจับมือท่านไว้ด้วยความเคารพรักอย่างสูง
