นางคลีโอนิซ ผู้เป็นลูกสาวฝ่ายวิญญาณของคุณพ่อปิโอเล่าว่า “ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองหลานชายของฉันได้ตกเป็นนักโทษ เราไม่ได้รับข่าวจากเขาเลยเป็นเวลาหนึ่งปีแล้ว และทุกคนเชื่อว่าเขาตายแล้ว พ่อแม่ของเขาเป็นห่วงชีวิตของเขามาก อยู่มาวันหนึ่ง แม่ของเขาไปหาคุณพ่อปีโอและคุกเข่าลงต่อหน้าคุณพ่อที่อยู่ในที่ฟังสารภาพบาป เธอพูดว่า “ได้โปรดบอกลูกด้วยว่าลูกชายของลูกยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ลูกจะไม่ไปไหนถ้าคุณพ่อไม่บอกให้ลูกทราบ!” คุณพ่อปิโอเห็นใจเธอและน้ำตาก็ไหลเมื่อพูดว่า: “ลุกขึ้นและไปอย่างสงบสุขเถิด” หลายวันต่อมา ฉันไม่สามารถแบกรับความเจ็บปวดที่พ่อแม่ของเขาต้องทนได้ ฉันจึงตัดสินใจขออัศจรรย์จากคุณพ่อปิโอ ฉันพูดอย่างจริงใจว่า: “คุณพ่อคะ ลูกจะเขียนจดหมายถึงหลานชายของลูก Giovannino ลูกจะเขียนชื่อของเขาบนซองจดหมายเท่านั้น เพราะเราไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน คุณพ่อและอารักขเทวดาจะนำจดหมายไปให้เขาไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน” - คุณพ่อปีโอไม่ตอบ ฉันก็เลยเขียนจดหมายไป ในตอนเย็นฉันวางมันไว้บนโต๊ะข้างเตียงก่อนเข้านอน เช้าวันรุ่งขึ้น ด้วยความประหลาดใจและความกลัว,ฉันพบว่าจดหมายนั้นไม่อยู่ที่นั่นแล้ว ฉันไปขอบคุณพ่อปีโอและท่านบอกฉันว่า: "ขอบคุณแม่พระเถิด" เกือบสิบห้าวันต่อมาหลานชายของเราได้ส่งจดหมายตอบกลับ ทุกคนในครอบครัวของเรามีความสุขและโล่งใจ และขอบคุณทั้งพระเจ้าและคุณพ่อปิโอ”
- คุณพ่อปีโอช่วยวิงวอนเพื่อเราเทอญ
