นักบุญมาร์กาเร็ตมารีย์เริ่มเขียนชีวิตของเธอโดยผ่านการนบนอบเชื่อฟัง เธอบ่นต่อพระเยซูเจ้าถึงความยากลำบากในการที่จะจดจำเรื่องราวต่างๆที่เคยเกิดขึ้นเมื่อยี่สิบห้าปีที่ผ่านมา. พระเยซูเจ้าตรัสตอบเธอว่า: "ลูกไม่รู้หรือว่าเราคือความทรงจำชั่วนิรันดร์ของพระบิดาบนสวรรค์ของเรา ผู้ไม่มีสิ่งใดถูกลืมโดยพระองค์ และเรื่องที่อยู่เบื้องหน้าของบุคคลใด,อันได้แก่อดีตและอนาคตก็เป็นเหมือนปัจจุบันสำหรับเรา ดังนั้น, จงเขียนไปเถิด,โดยไม่ต้องกลัว เพราะเราจะบอกให้ลูกเขียน และเราสัญญาจะประทานพระหรรษทานแก่ลูกในเรื่องนี้เพื่อที่เราจะได้รับเกียรติ
พระอาจารย์เจ้าแห่งสวรรค์ทรงประทานบทเรียนแก่ฉันดังนี้: "จงเรียนรู้ว่าเราเป็นอาจารย์ผู้ศักดิ์สิทธิ์,และเป็นผู้สอนความศักดิ์สิทธิ์,เราเป็นผู้บริสุทธิ์,และไม่สามารถทนต่อรอยแปดเปื้อนแม้เพียงน้อยนิดได้ เพราะฉะนั้น,ลูกต้องปฏิบัติต่อหน้าเราด้วยหัวใจที่เรียบง่ายและด้วยความตั้งใจอันเที่ยงตรงและบริสุทธิ์ จงรู้ว่าเราไม่สามารถทนต่อความต้องการที่ตรงไปตรงมาได้แม้แต่น้อย,และเราจะทำให้ลูกเข้าใจเช่นนี้ว่าถ้าความรักอันมากล้นของเราทำให้เราสถาปนาตัวเราเป็นอาจารย์ของลูก นั่นก็เพื่อที่จะสอนลูกและทำให้ลูกเป็นเช่นเดียวกับเรา,ตามแบบฉบับของเรา อย่างไรก็ตาม,เราไม่สามารถทนต่อวิญญาณที่เย็นชาและขี้ขลาดได้ ถึงแม้เราอดทนต่อความอ่อนแอของลูกอย่างอ่อนโยน,แต่เราก็จะไม่ลดการเขี้ยวเข็ญและความแน่วแน่ในการแก้ไขและลงโทษความไม่ซื่อสัตย์ของลูก"
"ถ้าหากลูกยังคงสัตย์ซื่อต่อเรา,เราจะไม่ทอดทิ้งลูก... เราจะยกโทษให้กับความไม่รู้ของลูก, เพราะลูกยังไม่รู้จักเรา แต่เราจะสอนให้ลูกรู้จักเรา และเราจะเปิดเผยตัวเราแก่ลูก"
ที่มา: Thoughts and Sayings of Saint Margaret Mary