คนโง่

มี 5 ครั้งที่พระเยซูทรงเรียกบางคนว่าเป็นคนโง่เขลา (เปิดพระคัมภีร์ดูตาม)

 ในมัทธิว 23:17 พระเยซูตรัสสองครั้งว่า “คนโง่” คือคนที่มุ่งแต่ในเรื่องเงินทอง แทนที่จะมุ่งในพระเจ้า พระองค์เรียกพวกเขาว่า “คนโง่เขลาและตาบอดเอ๋ย” และคำในภาษากรีกสำหรับคำว่า โง่เขลา นั้นคือ MORON

พระเยซูตรัสคำนี้เป็นครั้งที่สาม พบในลูกา 11:40 “คนโง่เอ๋ย” พระองค์ตรัสเกี่ยวกับฟาริสี ที่ดูแต่ภายนอก ไม่ดูภายในจิตใจ 

 พระเยซูตรัสครั้งที่สี่ พบในลูกา 12:20 พระองค์ตรัสเกี่ยวกับคนที่มุ่งแต่ชีวิตทางโลกในปัจจุบัน แทนที่จะเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับชีวิตนิรันดร์ คนที่คิดว่าเขามีทุกสิ่งแล้วและจะใช้ชีวิตที่เหลือในความสะดวกสบาย พระองค์เรียกเขาว่า “คนโง่เอ๋ย”

 และพระเยซูตรัสครั้งที่ห้าและเป็นครั้งสุดท้ายเกี่ยวกับคนโง่ พระองค์ตรัสหลังจากทรงกลับฟื้นคืนพระชนม์แล้ว และพระองค์เดินไปพร้อมกับศิษย์สองคนเพื่อไปยังเอมมาอุส ศิษย์ทั้งสองไม่เชื่อว่าพระองค์ทรงกลับคืนชีพแล้ว พวกเขายังจำพระองค์ไม่ได้ (ลูกา 24:25) พระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “เจ้าคนเขลาเอ๋ย ใจของเจ้าช่างเชื่องช้าที่จะเชื่อข้อความที่บรรดาประกาศกกล่าวไว้ พระคริสตเจ้าจำเป็นต้องทนทรมานเช่นนี้เพื่อจะเข้าไปรับพระสิริรุ่งโรจน์จองพระองค์มิใช่หรือ”

 พระเยซูเรียกคนประเภทที่กล่าวมาแล้วนี้ว่า “คนโง่”

รูปภาพพระเยซูโดย AI

การวิเคราะห์ด้วยรังสีเอกซ์แบบใหม่พิสูจน์ได้ว่าผ้าห่อพระศพแห่งตูรินนั้นมีขึ้นในสมัยของพระเยซูคริสต์ ซึ่งทำให้AIสามารถสร้างภาพอันน่าทึ่งของสิ่งที่หลายคนเชื่อว่าอาจเป็นภาพของพระเยซูเอง

 ชาวคริสต์เชื่อกันมานานแล้วว่าพระธาตุอันล้ำค่านี้คือผ้าห่อพระศพของพระเยซูซึ่งมีรอยประทับของพระพักตร์ของพระเมสสิยาห์เอง แม้ว่าเคยมีการวิเคราะห์อายุด้วยคาร์บอน 14 ในช่วงปี 1980 จะมีผลลัพท์ว่าเป็นภาพวาดจากช่วงศตวรรษที่ 1300 แต่ปรากฏว่าการวิเคราะห์ครั้งนั้นใช้เศษผ้าที่มีการซ่อมแซมไปใช้วิเคราะห์จึงไม่น่าเชื่อถือในผลลัพท์นั้น การประเมินอายุด้วยรังสีเอกซ์แบบใหม่บ่งชี้ว่าผ้าห่อพระศพนั้นมีอายุ 2,000 ปี ซึ่งถือว่าเป็นช่วงสมัยของพระเยซูคริสต์ ตามการศึกษาวิจัยที่ตีพิมพ์ในวารสาร Heritage

กุศลจิตและความเมตตา

กุศลจิตคืออะไร?

“เขาถามพระเยซูว่า ‘ใครเป็นเพื่อนบ้านของข้าพเจ้า’ – ‘คือผู้ที่แสดงความเมตตาต่อเขา’” (ลูกา 10:29,37)  

ความรักประเภทใดที่กิจการแห่งกุศลจิตสะท้อนให้เห็น กุศลจิตคือการแบ่งปันและมีส่วนร่วมในความรักของพระเจ้า เพื่อรักผู้อื่นในแบบที่พระเจ้าทรงรัก พระเยซูทรงบัญชาให้เรารักกันอย่างที่พระองค์ทรงรักเรา (ยอห์น 13:34) – และความรักนี้เป็นความรักที่ไม่เห็นแก่ตัวและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ต่อผู้อื่น ในฐานะคริสตชนซึ่งเป็นกลุ่มแรกที่ได้รับพระเมตตาจากพระเจ้า การกระทำกุศลจิตของเราเป็นการแสดงให้เห็นถึงวิธีที่เราแสดงความเมตตาต่อพี่น้องของเราด้วยความรักที่มีต่อพวกเขา  

งานของกุศลจิตมีสองประเภท: งานกุศลฝ่ายวิญญาณและงานกุศลฝ่ายร่างกาย งานกุศลฝ่ายวิญญาณคือการแสดงความเห็นอกเห็นใจให้ความช่วยเหลือเพื่อนบ้านของเราในด้านความต้องการทางอารมณ์และจิตวิญญาณ ซึ่งรวมถึงการให้อภัย การปลอบโยน การค้ำจุนจิตใจ และการอดทนต่อความผิด งานกุศลฝ่ายร่างกายเป็นกิจกรรมที่ช่วยเหลือเพื่อนบ้านของเราในด้านวัตถุและความต้องการทางกาย การให้ทานแก่คนยากจนถือเป็นสิ่งสำคัญประการหนึ่งที่แสดงถึงกุศลจิต (CCC2447) และการให้ทานอย่างไม่เห็นแก่ตัวช่วยให้เราสามารถเป็นผู้ดูแลพระพรและทรัพยากรที่พระเจ้าประทานให้แก่เราได้  

ไม่มีงานกุศลใดที่เล็กเกินไป และวิธีเดียวที่จะเติบโตในคุณธรรมนี้คือการเลือกที่จะทำตั้งแต่วันนี้! เราสามารถแสดงงานกุศลฝ่ายจิตและฝ่ายกายต่อองค์กรการกุศลหรือกลุ่มเปราะบางในสังคม หรือชุมชนในอาณาบริเวณของเราเอง หรือแม้แต่กับเพื่อนและครอบครัวที่ใกล้ชิดที่สุดของเรา ใครคือเพื่อนบ้านของเรา และคุณอยากแสดงถึงกุศลจิตต่อพวกเขาอย่างไรในวันนี้  

คำพูดของนักบุญเกี่ยวกับสวรรค์

ผมขอเสนอมุมมองสิบประการเกี่ยวกับสวรรค์ตามคำบอกเล่าของนักบุญ
>>>อ่านต่อ

พิจารณาถึงสวรรค์บ่อยๆ

ยิ่งเรานึกถึงสวรรค์มากเท่าไร เราก็ยิ่งต้องการไปที่นั่นมากขึ้นเท่านั้น
>>>อ่านต่อ

ภาพวาดของปิกัสโซ

ปาโบล ปีกัสโซ (Pabro Picasso) วาดรูปภาพนี้เมื่อเขามีอายุ 15 ปี

  ภาพนี้มีชื่อว่า “การรับศีลมหาสนิทครั้งแรก”(First communion)

ขณะที่เรียนอยู่ที่โรงเรียนศิลปะ La Lonja ปิกัสโซได้วาดภาพสีน้ำมันขนาดใหญ่ชิ้นแรกของเขาที่มีชื่อว่า First Communion ผลงานนี้จัดแสดงในนิทรรศการสำคัญที่เมืองบาร์เซโลนาและได้รับความสนใจจากสื่อท้องถิ่น ผลงานนี้สอดคล้องกับความคาดหวังของการวาดภาพในเชิงวิชาการในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 โดยเน้นที่ช่วงเวลาอันน่าตื่นเต้นในวัยเยาว์ของเด็กสาวคาทอลิกขณะที่เธอคุกเข่าอยู่หน้าพระแท่นบูชาเพื่อเตรียมรับศีลมหาสนิทเป็นครั้งแรกและเป็นสัญลักษณ์ของการเปลี่ยนผ่านจากวัยเด็กสู่วัยผู้ใหญ่ ปิกัสโซได้เน้นย้ำถึงความรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงนี้โดยเชื่อมโยงสีขาวสว่างของชุดศีลมหาสนิทของเด็กสาวกับสีขาวของผ้าปูแท่นบูชาและแสงเทียนที่ส่องสว่างไปทั่วฉาก  

 อาจไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่ปิกัสโซเน้นที่ช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลง ความจริงที่ว่าพ่อของปิกัสโซเองเป็นแบบให้กับผู้ชายในผลงานชิ้นนี้ ซึ่งถือเป็นเครื่องหมายของการเปลี่ยนผ่านเชิงสัญลักษณ์ของปิกัสโซเองจากวัยเด็กสู่วัยผู้ใหญ่อย่างเท่าเทียมกัน เนื่องจากผลงานของเขาเข้าสู่สาธารณะเป็นครั้งแรก

 

แม่พระกับคนบาป

วันที่ 5 มกราคม 1865 ดอนบอสโกได้เทศน์สอนดังนี้: "พระแม่มารีย์ไม่ทรงสนพระทัยต่อการแสดงความเคารพของผู้ที่ยังคงต้องการอยู่ในบาปหนัก ครั้งหนึ่งมีชายคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตในบาปมาเป็นเวลานาน เขาไม่เคยปล่อยให้วันผ่านไปโดยไม่สวดภาวนาขอพรพระแม่มารีย์ ขณะที่เขายังคงสวดภาวนาต่อไปโดยไม่แก้ไขชีวิตในบาปของตน พระมารดาของพระเจ้าผู้เมตตาได้ปรากฏกายให้เขาเห็นในคืนหนึ่ง ชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งยืนอยู่ต่อหน้าพระแม่มารีย์,เขาถือถาดที่มีอาหารชิ้นเล็กๆหลายชิ้นวางอยู่บนถาด,และปูทับด้วยผ้าเช็ดปากที่สกปรกและมีกลิ่นเหม็น พระแม่มารีย์ขอให้ชายคนนั้นหยิบอาหารจากถาดมากินด้วยตนเอง "ไม่ครับ" ชายคนนั้นตอบ "ผ้าเช็ดปากนั้นทำให้ท้องไส้ของผมปั่นป่วน!"

 พระแม่มารีย์ตรัสกับเขาว่า “แม่ก็รู้สึกเช่นเดียวกันเกี่ยวกับการสวดภาวนาและความศรัทธาของลูก,เพราะบาปมากมายของลูก" "ลูกจะเพลิดเพลินกับอาหารชิ้นเล็กๆเหล่านี้ ถ้าไม่มีผ้าขี้ริ้วที่คลุมพวกมันไว้ แม่ก็รักความศรัทธาของลูกเช่นกัน แต่สำหรับบาปที่ทำให้วิญญาณของลูกแปดเปื้อนนั้น" แล้วพระแม่มารีย์ทรงหายไป ชายคนนั้นรู้สึกสะเทือนใจจากการตักเตือนของแม่พระ,เขาจึงไปสารภาพบาป ทำกิจใช้โทษบาป แล้วเขาก็ดำรงอยู่ในพระหรรษทานของพระเจ้

ที่มา: Don Bosco Horror of Sin