(5) ท่านใดขาดปรีชาญาณ จงขอปรีชาญาณนั้นจากพระเจ้าเถิด พระองค์ประทานให้ทุกคนด้วยพระทัยกว้างโดยไม่ทรงตำหนิเลย แล้วเขาจะได้รับปรีชาญาณตามที่ขอ
(6) แต่เขาต้องขอด้วยความเชื่อ โดยไม่สงสัย เพราะผู้ที่สงสัยนั้นเปรียบเสมือนคลื่นในทะเลที่ถูกลมพัดซัดไปมา
(7) คนเช่นนี้จะไม่ได้รับอะไรจากองค์พระผู้เป็นเจ้า
(8) เขาเป็นคนจิตใจโลเลไม่มั่นคงในกิจการทั้งหลายของเขา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น