พระเมตตาของพระเยซูเจ้า

จงบอกมนุษยชาติที่กำลังเจ็บป่วย ให้เข้ามาใกล้หัวใจอันเมตตาของเรา แล้วเราจะประทานสันติภาพให้แก่มนุษยชาติ พระเมตตาของเราไม่มีวันสิ้นสุดเลย

พระวาจาวันอาทิตย์ที่ 13 กรกฏาคม 2025 อุปมาเรื่องชาวสะมาเรียผู้ใจดี

         & ขณะนั้น นักกฎหมายคนหนึ่งยืนขึ้นทูลถามเพื่อจะจับผิดพระองค์ว่า “พระอาจารย์ ข้าพเจ้าจะต้องทำสิ่งใดเพื่อจะได้ชีวิตนิรันดร” พระองค์ตรัสถามเขาว่า “ในธรรมบัญญัติมีเขียนไว้อย่างไร ท่านอ่านว่าอย่างไร” เขาทูลตอบว่า “ท่านจะต้องรักองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านสุดจิตใจ สุดวิญญาณ สุดกำลัง และสุดสติปัญญาของท่าน ท่านจะต้องรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตนเอง” พระองค์ตรัสกับเขาว่า “ท่านตอบถูกแล้ว จงทำเช่นนี้ แล้วจะได้ชีวิต”
         & ชายคนนั้นต้องการแสดงว่าตนถูกต้องจึงทูลถามพระเยซูเจ้าว่า “แล้วใครเล่าเป็นเพื่อนมนุษย์ของข้าพเจ้า” พระเยซูเจ้าจึงตรัสต่อไปว่า “ชายคนหนึ่งกำลังเดินทางจากกรุงเยรูซาเล็มไปยังเมืองเยรีโค เขาถูกโจรปล้น พวกโจรปล้นทุกสิ่ง ทุบตีเขา แล้วก็จากไป ทิ้งเขาไว้อาการสาหัสเกือบสิ้นชีวิต สมณะผู้หนึ่งเดินผ่านมาทางนั้นโดยบังเอิญ เห็นเขาและเดินผ่านเลยไปอีกฟากหนึ่ง ชาวเลวีคนหนึ่งผ่านมาทางนั้น เห็นเขาและเดินผ่านเลยไปอีกฟากหนึ่งเช่นเดียวกัน แต่ชาวสะมาเรียผู้หนึ่งเดินทางผ่านมาใกล้ ๆ เห็นเขาก็รู้สึกสงสาร จึงเดินเข้าไปหา เทน้ำมันและเหล้าองุ่นลงบนบาดแผลแล้วพันผ้าให้ นำเขาขึ้นหลังสัตว์ของตนพาไปถึงโรงแรมแห่งหนึ่งและช่วยดูแลเขา วันรุ่งขึ้นชาวสะมาเรียผู้นั้นนำเงินสองเหรียญออกมามอบให้เจ้าของโรงแรมไว้กล่าวว่า “ช่วยดูแลเขาด้วย เงินที่ท่านจะจ่ายเกินไปนั้น ฉันจะคืนให้เมื่อกลับมา” ท่านคิดว่าในสามคนนี้ใครเป็นเพื่อนมนุษย์ของคนที่ถูกโจรปล้น” เขาทูลตอบว่า “คนที่แสดงความเมตตาต่อเขา” พระเยซูเจ้าจึงตรัสกับเขาว่า “ท่านจงไปและทำเช่นเดียวกันเถิด”
(ลูกา 10:25-37)








วันจันทร์ที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2568

คุณพ่อปีโอกับศีลมหาสนิท


ชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า ทั้งวันและคืน คุณพ่อปีโอ จะหยุดสนทนากับพระเยซูเจ้าที่ประทับอยู่ในศีลมหาสนิท

เมื่อมีใครถามคุณพ่อปีโอว่าจะพบท่านได้ที่ไหน เมื่อท่านไม่อยู่ในห้องพักหรือห้องฟังสารภาพบาป ท่านก็จะตอบว่า “มาหาพ่อได้ที่บริเวณนักขับร้องที่บริเวณด้านหน้าที่ประทับของศีลมหาสนิทศักดิ์สิทธิ์”

ตั้งแต่ต้นฤดูใบไม้ผลิ” คุณพ่อปีโอเขียนถึงผู้แนะนำฝ่ายวิญญาณของท่านในปี 1911

“ผมรู้สึกว่าอาการป่วยของผมแย่ลงกว่าเดิม… แต่สิ่งที่ทำให้ผมเจ็บปวดที่สุดคือการคิดถึงพระเยซูเจ้าในศีลมหาสนิทศักดิ์สิทธิ์

“ในตอนเช้าก่อนที่ผมจะรับพระองค์ หัวใจของผมรู้สึกเหมือนถูกดึงดูดโดยพลังที่เหนือกว่า”

ก่อนที่ผมจะรับพระองค์ ผมรู้สึกหิวกระหายจนแทบจะตายเพราะความเจ็บปวด และเพราะผมไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้เป็นหนึ่งเดียวกับพระองค์ได้ ผมจึงถูกบังคับโดยอาการไข้ในตัวผมให้ไปกินเนื้อของพระองค์ อย่างไรก็ตาม แทนที่ความหิวกระหายนี้จะได้รับการเติมเต็มหลังจากที่ผมได้รับพระองค์แล้ว ความหิวกระหายกลับเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

“เมื่อผมครอบครองความดีสูงสุดนี้ ความอุดมสมบูรณ์แห่งความอ่อนหวานของพระองค์ก็มีมากจนทำให้ผมแทบจะพูดกับพระเยซูว่า ‘พอแล้ว ผมทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว’ ผมลืมไปเลยว่าเคยอยู่ในโลกนี้”

ที่มา : Padre Pio The Smile of God

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น