ผมจะไม่ลืมวันนั้นเลยตลอดชีวิตของผม
ผมคิดว่าผมมีอายุน้อยลง 5 ปีหลังจากวันนั้น
ขณะนั้นผมไม่สามารถเดินไปข้างหน้าหรือถอยหลัง ขาของผมมันพันกัน แต่ชั่วขณะหนึ่ง ผมวิ่งข้ามไปเหนือพุ่มไม้ซึ่งไม่ใช่เกิดจากกำลังของผม มันเหมือนกับตัวของพวกเราลอยไป เราไม่รู้สึกเจ็บเลย เราเข้าไปใกล้พระนาง เข้าไปใกล้
ที่แขนซ้ายของพระนางทรงอุ้มพระกุมารเยซู
พระนางใช้มือขวาปกที่ศีรษะของเรา
และพระนางตรัสเป็นครั้งแรก
“ลูกที่รัก
แม่มาอยู่กับลูก
แม่เป็นแม่ของลูก
อย่ากลัวสิ่งใดเลย แม่จะปกป้องลูก จะช่วยลูก
จะนำทางลูก”
แต่การจะสงบใจนั้นเป็นเรื่องยาก
เด็กหญิงคนหนึ่งที่อยู่กับพวกเราซึ่งดูผ่อนคลายมากกว่าใคร
ได้ถามพระนางว่า “ท่านเป็นใครคะ
ท่านมีชื่อว่าอะไร?” และพระนางตรัสตอบว่า
“แม่คือราชินีแห่งสันติภาพ และแม่มาที่นี่เพราะพระเป็นเจ้าทรงส่งแม่มา ลูกๆที่รักของแม่ สันติภาพ , สันติภาพ และสันติภาพเท่านั้น จะต้องมีสันติภาพ ลูกๆที่รักของแม่ สันติภาพต้องครองราชย์ระหว่างพระเป็นเจ้าและมนุษย์และระหว่างปวงชน ลูกๆที่รัก
โลกนี้และมนุษยชาติกำลังอยู่ในอันตรายอันใหญ่หลวง มีการกระทำที่จะทำลายตัวเอง”
นั่นคือพระดำรัสแรกของแม่พระ
นั่นเป็นสาส์นแรกของพระนางที่ประทานแก่พวกเรา ประทานแก่โลก
ในวันนั้นซึ่งเป็นวันที่สอง
เราได้ตระหนักแน่ชัดว่าพระนางคือแม่ของเรา
และมาจนถึงทุกวันนี้มีพวกเราเพียงสามคนที่ได้เห็นแม่พระทุกวัน - (อิวาน
ดราจิเซวิค ในคาลามาซู มิชิแกน 2012)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น