ผมจะไม่ลืมวันนั้นเลยตลอดชีวิตของผม 
ผมคิดว่าผมมีอายุน้อยลง 5 ปีหลังจากวันนั้น 
ขณะนั้นผมไม่สามารถเดินไปข้างหน้าหรือถอยหลัง  ขาของผมมันพันกัน  แต่ชั่วขณะหนึ่ง  ผมวิ่งข้ามไปเหนือพุ่มไม้ซึ่งไม่ใช่เกิดจากกำลังของผม   มันเหมือนกับตัวของพวกเราลอยไป  เราไม่รู้สึกเจ็บเลย  เราเข้าไปใกล้พระนาง  เข้าไปใกล้ 
ที่แขนซ้ายของพระนางทรงอุ้มพระกุมารเยซู 
พระนางใช้มือขวาปกที่ศีรษะของเรา 
และพระนางตรัสเป็นครั้งแรก
“ลูกที่รัก 
แม่มาอยู่กับลูก 
แม่เป็นแม่ของลูก 
อย่ากลัวสิ่งใดเลย  แม่จะปกป้องลูก  จะช่วยลูก 
จะนำทางลูก”
แต่การจะสงบใจนั้นเป็นเรื่องยาก
เด็กหญิงคนหนึ่งที่อยู่กับพวกเราซึ่งดูผ่อนคลายมากกว่าใคร
ได้ถามพระนางว่า “ท่านเป็นใครคะ 
ท่านมีชื่อว่าอะไร?” และพระนางตรัสตอบว่า
 “แม่คือราชินีแห่งสันติภาพ  และแม่มาที่นี่เพราะพระเป็นเจ้าทรงส่งแม่มา  ลูกๆที่รักของแม่  สันติภาพ , สันติภาพ และสันติภาพเท่านั้น  จะต้องมีสันติภาพ  ลูกๆที่รักของแม่  สันติภาพต้องครองราชย์ระหว่างพระเป็นเจ้าและมนุษย์และระหว่างปวงชน  ลูกๆที่รัก 
โลกนี้และมนุษยชาติกำลังอยู่ในอันตรายอันใหญ่หลวง  มีการกระทำที่จะทำลายตัวเอง”
             นั่นคือพระดำรัสแรกของแม่พระ 
นั่นเป็นสาส์นแรกของพระนางที่ประทานแก่พวกเรา  ประทานแก่โลก 
ในวันนั้นซึ่งเป็นวันที่สอง 
เราได้ตระหนักแน่ชัดว่าพระนางคือแม่ของเรา 
และมาจนถึงทุกวันนี้มีพวกเราเพียงสามคนที่ได้เห็นแม่พระทุกวัน - (อิวาน
ดราจิเซวิค ในคาลามาซู มิชิแกน 2012)


 
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น