พระเมตตาของพระเยซูเจ้า

จงบอกมนุษยชาติที่กำลังเจ็บป่วย ให้เข้ามาใกล้หัวใจอันเมตตาของเรา แล้วเราจะประทานสันติภาพให้แก่มนุษยชาติ พระเมตตาของเราไม่มีวันสิ้นสุดเลย

พระวาจาวันอาทิตย์ที่ 13 กรกฏาคม 2025 อุปมาเรื่องชาวสะมาเรียผู้ใจดี

         & ขณะนั้น นักกฎหมายคนหนึ่งยืนขึ้นทูลถามเพื่อจะจับผิดพระองค์ว่า “พระอาจารย์ ข้าพเจ้าจะต้องทำสิ่งใดเพื่อจะได้ชีวิตนิรันดร” พระองค์ตรัสถามเขาว่า “ในธรรมบัญญัติมีเขียนไว้อย่างไร ท่านอ่านว่าอย่างไร” เขาทูลตอบว่า “ท่านจะต้องรักองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านสุดจิตใจ สุดวิญญาณ สุดกำลัง และสุดสติปัญญาของท่าน ท่านจะต้องรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตนเอง” พระองค์ตรัสกับเขาว่า “ท่านตอบถูกแล้ว จงทำเช่นนี้ แล้วจะได้ชีวิต”
         & ชายคนนั้นต้องการแสดงว่าตนถูกต้องจึงทูลถามพระเยซูเจ้าว่า “แล้วใครเล่าเป็นเพื่อนมนุษย์ของข้าพเจ้า” พระเยซูเจ้าจึงตรัสต่อไปว่า “ชายคนหนึ่งกำลังเดินทางจากกรุงเยรูซาเล็มไปยังเมืองเยรีโค เขาถูกโจรปล้น พวกโจรปล้นทุกสิ่ง ทุบตีเขา แล้วก็จากไป ทิ้งเขาไว้อาการสาหัสเกือบสิ้นชีวิต สมณะผู้หนึ่งเดินผ่านมาทางนั้นโดยบังเอิญ เห็นเขาและเดินผ่านเลยไปอีกฟากหนึ่ง ชาวเลวีคนหนึ่งผ่านมาทางนั้น เห็นเขาและเดินผ่านเลยไปอีกฟากหนึ่งเช่นเดียวกัน แต่ชาวสะมาเรียผู้หนึ่งเดินทางผ่านมาใกล้ ๆ เห็นเขาก็รู้สึกสงสาร จึงเดินเข้าไปหา เทน้ำมันและเหล้าองุ่นลงบนบาดแผลแล้วพันผ้าให้ นำเขาขึ้นหลังสัตว์ของตนพาไปถึงโรงแรมแห่งหนึ่งและช่วยดูแลเขา วันรุ่งขึ้นชาวสะมาเรียผู้นั้นนำเงินสองเหรียญออกมามอบให้เจ้าของโรงแรมไว้กล่าวว่า “ช่วยดูแลเขาด้วย เงินที่ท่านจะจ่ายเกินไปนั้น ฉันจะคืนให้เมื่อกลับมา” ท่านคิดว่าในสามคนนี้ใครเป็นเพื่อนมนุษย์ของคนที่ถูกโจรปล้น” เขาทูลตอบว่า “คนที่แสดงความเมตตาต่อเขา” พระเยซูเจ้าจึงตรัสกับเขาว่า “ท่านจงไปและทำเช่นเดียวกันเถิด”
(ลูกา 10:25-37)








วันพฤหัสบดีที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2562

”กุหลายแห่งความอดทน”

            "ดอกกุหลาบได้รับการปกป้องด้วยหนามอันแหลมคม ผู้ที่ต้องการเด็ดดอกกุหลาบก็เสี่ยงที่จะหลั่งเลือด คำว่า”กุหลาบแห่งความอดทน”('Rose of Patience') มีความเชื่อมโยงกับสองแนวคิดที่น่าสนใจ คือ ความงามแห่งความอดทนของนักบุญโดมินิคและความกล้าหาญของท่าน ความอดทนช่วยให้มนุษย์อดทนต่อความชั่วร้ายโดยไม่พ่ายแพ้ต่อมัน ความอดทนช่วยให้มนุษย์จัดการกับความเศร้าโศกในปัจจุบันได้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น... ชีวิตคือหุบเขาแห่งน้ำตา , นี่คือบทเรียนของอาดัมผู้เป็นบรรพบุรุษของเรา สิ่งสำคัญก็คือการเรียนรู้ที่จะมีความอดทนหรือวิธีใช้ชีวิตในความเศร้าอย่างชาญฉลาด คุณธรรม... ความอดทนที่แท้จริงไม่เรียกร้องให้คนเราอดทน เราต้องทำในสิ่งที่สามารถทำได้เพื่อบรรเทาสถานการณ์...และในการทำเช่นนั้นเขาทำหน้าที่อย่างมีเหตุผล นั่นคือคุณธรรม การกระทำดังกล่าวไม่ได้หมายความว่าคนนั้นไม่มีความอดทน แต่มีบางสถานการณ์ที่ไม่จำเป็นต้องทำอะไรนอกจากอดทนอย่างสงบและมีใจสันติ... ความอดทนของ นักบุญโดมินิกได้รับรางวัล โดยการเก็บเกี่ยววิญญาณที่ได้ผลดีเกินคาด และทำให้มีการจัดตั้งคณะโดมินิกันเพื่อรับใช้พระศาสนจักรและมนุษยชาติขึ้นในปี 1216 เป็นบุญของผู้มีความอดทนเพราะพวกเขาจะได้รับรางวัลเช่นกัน รางวัลส่วนหนึ่งก็คือการมีมุมมองที่กว้างขึ้น ความเศร้าโศกที่มีในแต่ละวัน นำพาให้มีความอดทนสำหรับแต่ละวัน...บรรดาศิษย์ของนักบุญโดมินิคต้องคอยเพ่งมองไปที่ความทุกข์ทรมานของพระผู้ไถ่ของพวกเขา เมื่อพระองค์เผชิญหน้ากับความเศร้าโศก แล้วนั้นพวกเขาจะไม่หดหู่ใจหรือท้อแท้ แต่จะยอมรับว่าที่เขาต้องเจ็บปวดและเป็นทุกข์นั้นเป็นการใช้โทษบาปของตน เป็นโอกาสที่เขาจะพิสูจน์ถึงความรักของพวกเขาที่มีต่อพระเจ้า "
            - Fr Richard Murphy OP ภาพปูนเปียกสมัยศตวรรษที่ 17 แสดงการตายของนักบุญโดมินิก(St Dominic)ซึ่งเกิดขึ้นในวันนี้ (6 สิงหาคม) ในปี 1221 ภาพนี้อยู่ในอารามใหญ่ของอาสนวิหาร Santa Maria Novella ในฟลอเรนซ์

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น