พระเมตตาของพระเยซูเจ้า

จงบอกมนุษยชาติที่กำลังเจ็บป่วย ให้เข้ามาใกล้หัวใจอันเมตตาของเรา แล้วเราจะประทานสันติภาพให้แก่มนุษยชาติ พระเมตตาของเราไม่มีวันสิ้นสุดเลย

พระวาจาวันอาทิตย์ที่ 14 เมษายน 2024 พระเยซูเจ้าทรงปรากฏพระองค์แก่บรรดาศิษย์

           ศิษย์ทั้งสองคนจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นตามทางและเล่าว่าตนจำพระองค์ได้เมื่อทรงบิขนมปัง
           ขณะที่บรรดาศิษย์สนทนากันอยู่นั้น พระเยซูเจ้าทรงยืนอยู่ในหมู่เขา ตรัสว่า ‘สันติสุขจงดำรงอยู่กับท่านทั้งหลายเถิด’ เขาต่างตกใจกลัว คิดว่าได้เห็นผี แต่พระองค์ตรัสว่า ‘ท่านวุ่นวายใจทำไม เพราะเหตุใดท่านจึงมีความสงสัยในใจ จงดูมือและเท้าของเราซิ เป็นเราเองจริง ๆ จงคลำตัวเราดูเถิด ผีไม่มีเนื้อ ไม่มีกระดูกอย่างที่ท่านเห็นว่าเรามี’ ตรัสดังนี้แล้ว พระองค์ทรงให้เขาดูพระหัตถ์และพระบาท เขายินดีและแปลกใจจนไม่อยากเชื่อ พระองค์จึงตรัสกับเขาว่า ‘ท่านมีอะไรกินบ้าง’ เขาถวายปลาย่างชิ้นหนึ่งแด่พระองค์ พระองค์ทรงรับมาเสวยต่อหน้าเขา
           หลังจากนั้นพระองค์ตรัสกับเขาว่า ‘นี่คือความหมายของถ้อยคำที่เรากล่าวไว้ขณะที่ยังอยู่กับท่าน ทุกสิ่งที่เขียนไว้เกี่ยวกับเราในธรรมบัญญัติของโมเสส บรรดาประกาศกและเพลงสดุดีจะต้องเป็นความจริง’ แล้วพระองค์ทรงทำให้เขาเกิดปัญญาเข้าใจพระคัมภีร์ ตรัสว่า ‘มีเขียนไว้ดังนี้ว่า พระคริสตเจ้าจะต้องรับทนทรมานและจะกลับคืนพระชนมชีพจากบรรดาผู้ตายในวันที่สาม จะต้องประกาศในพระนามของพระองค์ให้นานาชาติกลับใจเพื่อรับอภัยบาปโดยเริ่มจากกรุงเยรูซาเล็ม ท่านทั้งหลายเป็นพยานถึงเรื่องทั้งหมดนี้‘
(ลูกา 24:35-48)








วันจันทร์ที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2564

ผู้อภิบาลและวันแห่งความทุกขเวทนา

         พระเยซูตรัสกับลุยซ่า ปิกค่าเรตต้า(ผู้รับใช้ของพระเจ้า) เมื่อวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 1918 เกี่ยวกับวันแห่งความทุกขเวทนา
         "อา! ลูกสาวของเรา, เมื่อเรายอมให้พระศาสนจักรเป็นดังทะเลทรายที่อ้างว้าง,บรรดาผู้อภิบาลต่างกระจัดกระจายไป ดังนั้น,การประกอบพิธีมิสซาก็จะลดน้อยลง นั่นหมายความว่ายัญบูชานั้นไม่ได้รับความสำคัญ  การสวดภาวนาจะถูกดูหมิ่น,ไม่ได้รับความสนใจ  การสารภาพบาปกลายเป็นเรื่องตลกและไม่บังเกิดผล ดังนั้น,พวกเขาจะไม่พบความรุ่งโรจน์ของเราอีกต่อไป แต่จะพบกับความขุ่นเคืองหรือไม่ได้รับความดีใดๆจากเรา เพราะพวกเขาไม่มีประโยชน์สำหรับเราอีกต่อไป เราจึงขับไล่พวกเขา อย่างไรก็ตาม,ผู้อภิบาลที่ฉวยโอกาสเหล่านี้ที่หนีออกไปจากที่พำนักของเรา,นั่นเป็นเครื่องหมายว่าสิ่งต่างๆได้มาถึงจุดที่น่าเกลียดที่สุดแล้ว และความเลวร้ายที่หลากหลายจะเพิ่มทวีคูณขึ้น มนุษย์ช่างใจแข็งกระด้างเสียจริง – ช่างใจแข็งกระด้างยิ่งนัก! "

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น