พระเมตตาของพระเยซูเจ้า

จงบอกมนุษยชาติที่กำลังเจ็บป่วย ให้เข้ามาใกล้หัวใจอันเมตตาของเรา แล้วเราจะประทานสันติภาพให้แก่มนุษยชาติ พระเมตตาของเราไม่มีวันสิ้นสุดเลย

พระวาจาวันอาทิตย์ที่ 13 กรกฏาคม 2025 อุปมาเรื่องชาวสะมาเรียผู้ใจดี

         & ขณะนั้น นักกฎหมายคนหนึ่งยืนขึ้นทูลถามเพื่อจะจับผิดพระองค์ว่า “พระอาจารย์ ข้าพเจ้าจะต้องทำสิ่งใดเพื่อจะได้ชีวิตนิรันดร” พระองค์ตรัสถามเขาว่า “ในธรรมบัญญัติมีเขียนไว้อย่างไร ท่านอ่านว่าอย่างไร” เขาทูลตอบว่า “ท่านจะต้องรักองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านสุดจิตใจ สุดวิญญาณ สุดกำลัง และสุดสติปัญญาของท่าน ท่านจะต้องรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตนเอง” พระองค์ตรัสกับเขาว่า “ท่านตอบถูกแล้ว จงทำเช่นนี้ แล้วจะได้ชีวิต”
         & ชายคนนั้นต้องการแสดงว่าตนถูกต้องจึงทูลถามพระเยซูเจ้าว่า “แล้วใครเล่าเป็นเพื่อนมนุษย์ของข้าพเจ้า” พระเยซูเจ้าจึงตรัสต่อไปว่า “ชายคนหนึ่งกำลังเดินทางจากกรุงเยรูซาเล็มไปยังเมืองเยรีโค เขาถูกโจรปล้น พวกโจรปล้นทุกสิ่ง ทุบตีเขา แล้วก็จากไป ทิ้งเขาไว้อาการสาหัสเกือบสิ้นชีวิต สมณะผู้หนึ่งเดินผ่านมาทางนั้นโดยบังเอิญ เห็นเขาและเดินผ่านเลยไปอีกฟากหนึ่ง ชาวเลวีคนหนึ่งผ่านมาทางนั้น เห็นเขาและเดินผ่านเลยไปอีกฟากหนึ่งเช่นเดียวกัน แต่ชาวสะมาเรียผู้หนึ่งเดินทางผ่านมาใกล้ ๆ เห็นเขาก็รู้สึกสงสาร จึงเดินเข้าไปหา เทน้ำมันและเหล้าองุ่นลงบนบาดแผลแล้วพันผ้าให้ นำเขาขึ้นหลังสัตว์ของตนพาไปถึงโรงแรมแห่งหนึ่งและช่วยดูแลเขา วันรุ่งขึ้นชาวสะมาเรียผู้นั้นนำเงินสองเหรียญออกมามอบให้เจ้าของโรงแรมไว้กล่าวว่า “ช่วยดูแลเขาด้วย เงินที่ท่านจะจ่ายเกินไปนั้น ฉันจะคืนให้เมื่อกลับมา” ท่านคิดว่าในสามคนนี้ใครเป็นเพื่อนมนุษย์ของคนที่ถูกโจรปล้น” เขาทูลตอบว่า “คนที่แสดงความเมตตาต่อเขา” พระเยซูเจ้าจึงตรัสกับเขาว่า “ท่านจงไปและทำเช่นเดียวกันเถิด”
(ลูกา 10:25-37)








วันจันทร์ที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2559

จินตภาพในการสวดภาวนา

เป็นไปไม่ได้ที่ไม่มีจินตภาพและความเข้าใจในเวลาที่เราสวดภาวนา  ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเราใช้จินตภาพเหล่านี้เพื่อช่วยทำให้จิตใจของเราเกิดพลวัต  บางคนกล่าวว่าไม่จำเป็นต้องใช้จินตภาพเพื่อช่วยให้เราปรากฏอยู่เบื้องหน้าองค์พระผู้ไถ่ผู้ทรงถ่อมพระองค์  บางทีอาจไม่จำเป็นสำหรับผู้ที่มีความก้าวหน้าในความสมบูรณ์พร้อมแล้ว  แต่สำหรับพวกเราผู้กำลังอยู่ในหุบเขา และเราปรารถนาจะปีนขึ้นไปบนภูเขานั้น ข้าพเจ้าคิดว่าเราสมควรที่จะต้องใช้เครื่องมือช่วยเหลือทุกอย่างที่หาได้  ซึ่งก็รวมทั้งจินตภาพด้วย  อย่างไรก็ตาม จินตภาพควรจะเป็นลักษณะง่ายๆ  เปรียบเหมือนกับเข็มที่นำพาเอาเส้นด้ายแห่งความรักและความละเอียดอ่อนเข้าไปในผืนผ้าแห่งจิตใจ  นี่เป็นถนนสายสำคัญที่เราไม่ควรออกนอกเส้นทางจนกว่าแสงสว่างอันสดใสจะปรากฏขึ้นและทำให้เราเห็นเส้นทางที่แคบๆ  จินตภาพต้องไม่ทำให้จิตใจของเราสับสนหันเหออกจากเป้าหมายหลักของการสวดภาวนา  แต่ต้องเรียบง่าย และทำให้เราอยู่ในหุบเขาแห่งความปรารถนานั้นนานขึ้นอีกสักเล็กน้อย
จากหนังสือ Roses Among Thorns  ของนักบุญ ฟรังซิส  เดอ  ซาล 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น